கப்பல் -kappal

வேர்ச்சொல்: கல் (பொருள்: கூட்டம்)

கல் – கல – கலத்தல் = சேர்த்தல் (‘பாலொடு தேன் கலந்து அற்றே’, குறள்.1121; ‘கலப்பேன்கொல்’, குறள்.1267); கல் – கல் + து – கற்று – கற்றை = திரள் (‘கற்றை வேய்ந்த கழித்தலைச் சாம்பு’,  பெரும்பாண்.150); கல் – கள் – களம் = வயற்களம் (‘பெருங்களம் தொகுத்த உழவர்’,  அகம்.30:8); போர்க்களம் (‘களம்புகல் ஓம்புமின் தெவ்விர்’, புறம்.87:1); ஆடுகளம் (‘யானுமோர் ஆடுகள மகளே’,  குறுந்.31:4); கல் – கள் – கண் – கணம் = கூட்டம் (‘மான்கணம்’,  புறம்.90:3); கல் – கள் – கள் + து – கண்டு = பொருள் திரட்சி (‘வாயூறு கண்டு’,  தாயு.சித்தர்.8); கல் – கள் – கள்+து – கட்டு – கட்டுதல் = பிணைத்தல் (‘பொன்செய் புனையிழை கட்டிய மகளிர்’,  குறுந்.21:2); கல் – கள் – கள் + து – கட்டு – கட்டி = பொருள் திரட்சி (‘தேம்பூங் கட்டி’,  குறுந்.196:2); ‘கல்’ வேரிலிருந்து தோன்றும் கூட்டக் கருத்துச் சொற்கள் பற்றிய விரிவான விளக்கத்திற்குக் ‘கடு’(கூட்டம்) சொல் வரலாறு காண்க.

வேர்ச்சொல்: கல் (பொருள்: துளை)

கூட்டக்கருத்தில் துளைக்கருத்துப் பிறக்கும். ஒரு பொருளின் மேல் பிறிதொரு பொருளை நெருக்கிப் பொருத்தும்போது துளை ஏற்படும். துளையிடும் பொருள் துளைக்கப்படும் பொருளினும் ஆற்றல் மிக்கதாய் இருக்கவேண்டும். (உலகம் பரவிய தமிழின் வேர் – கல், ப.474).

கல் – கல்லு – கல்லுதல் = தோண்டுதல் (‘கல்லுற்றுழி ஊறும் ஆறு’, (தோண்டிய விடத்து ஊறும் ஆற்றுநீர்), நாலடி.185:2).

குறிப்பு:

கல் – கல்லுதல் (தோண்டுதல்) – *(s)kel/kel (to cut) – coulter (iron blade or sharp-edged wheel attached to the beam of a Plow to cut the ground) – Online Etymology Dict.; கல் – கல்லுதல் (தோண்டுதல்) – colo (Lat.) = to cultivate, till, tend (Cassell’s Latin-English Dict.).;  கல் – கல்லுதல் (தோண்டுதல்) – colony, cultivate, culture இச் சொற்களின் விரிவான வரலாற்றினைக் ‘கல்’(துளை) சொல் வரலாற்றில் காண்க; கல் – கலம் = குழைத்த களிமண்ணைத் தோண்டிச் செய்யப்பட்ட மட்கலம் (‘கலம்செய் கோவே’,  புறம். 228:1, 256:1); மரத்தைத் தோண்டிச் செய்யப்பட்ட மரக்கலம் (‘இரவில் மாட்டிய இலங்குசுடர் ஞெகிழி உரவுநீர் அழுவத்து ஓடுகலம் கரையும்’,  பெரும்பாண்.350); போர்களில் உடலினைத் துளைக்கும் அம்பு, வாள் போன்ற படைக்கலம் (‘கையினும் கலத்தினும் மெய்யுறத் தீண்டி’, பட்டி.70); உட்கூடு அமைந்த யாழ், குழல் முதலிய இசைக்கலம் (‘காவினெம் கலனே சுருக்கினெம் கலப்பை’, புறம்.206:10); பெண்டிரும் ஆடவரும் அணியும் அணிகலம் (‘பரிசிலர்க்கு அருங்கலம் நல்கவும்’,  புறம்.14:10; ‘செய்வுறு நன்கலம்’,  புறம்.6:14); உள் துளையுடைய அளத்தல் கருவி (‘அத்திடை வரூஉம் கலமென் அளவே’,  தொல்.எழுத்து.169).

குறிப்பு:

தோண்டுதல் பொருளில் தமிழில் தோன்றிய ‘கலம்’ சொல், தொல்காப்பியர் காலம் முதல் தற்பொழுதுவரை அளவுப்பொருளில் பயன்பட்டுவருகிறது. இக் ‘கலம்’ சொல்லே, மேலை இந்தோ-ஐரோப்பியத்தில் ‘gallon’ சொல்லாக மாறியது. தமிழில் ‘கலம்’, கூலங்களை அளக்கும் அளவைக்கு உரியதாகிறது. மேலை இந்தோ-ஐரோப்பியத்தில் இது, நீர்மப் பொருள்களை அளக்கப் பயன்படுகிறது. நிலம்-நிலன் போலக் கலம் – கலன் – gallon என ‘ம’கரம் ‘ன’கரமாக மாறியது.

கலம் – கலன் – gallon

gallon (n.)

English measure of capacity (containing four quarts), usually for liquids, late 13c., from Old North French galon, corresponding to Old French jalon, name of a liquid measure roughly equivalent to a modern gallon," which is related to (perhaps augmentative of) jale "bowl," from Medieval Latin or Vulgar Latin diminutive form galleta "bucket, pail," also "a measure of wine," a word of unknown origin, perhaps from Gaulish galla "vessel."

கல் – கய் – கயம் = தோண்டப்பட்ட நீர்நிலை (‘கயம் மூழ்கு மகளிர்’,  குறுந்.9:6); கல் – கய் – கயம் – கசம் = தோண்டப்பட்ட நீர்நிலை (‘கசத்துக்குக் கிழக்கு’ தென்னிந்தியக் கல்வெட்டுத் தொகுதிகள்-8; க.எண்: 199; முதலாம் இராசாதிராசன், ஆ.ஆ.30; கி.பி.1048). கயம் – கசம். யகர-சகர மாற்றம். ஒ.நோ. பயலை – பசலை (‘பசலை ஆர்ந்த நம் குவளையங் கண்ணே’,  குறுந்.13:5); குயவன் – குசவன்; கல் – கய் – கய – கய + வாரம் – கயவாரம் – Khyber – Khyber pass = மலைகளுக்கு இடையில் அமைந்த நீண்ட பள்ளத்தாக்கு; கல் – கய் – கய - *kes (to cut) – cassus (Lat.), (empty, void) – castle. cassus – empty, hollow; casa – a hut, cottage, cabin (Lat. Dict.); கல் – கய் – கய - *kes (to cut) – sastra (Skt.). ககர-சகர மாற்றம்; ஒ.நோ. முழுகு – முழுசு (சொல் இறுதித் திரிபு); மிளகு(தமிழ்) - meḻasu(கன்.); கன்னம் (துளை) – *ken (empty) - kenotaph – cenotaph; கப்பு(துளை) - *kap (head) – chapter, chief, chef; *kemp (to bend, crook) – change; கல் – கற் – கர் – கரகு – கரகம் = நீர் நிரப்பிய சிறு கலம் (‘நூலே கரகம்’,  தொல்.பொருள்.625); கல் – கற் – கர் – கரள் – கரள்+து - கரண்டு – கரண்டை = நீர் வைப்பதற்குரிய சிறிய வாயினை உடைய கலம் (‘இட்டுவாய்க் கரண்டை’,  மதுரைக்.482); கல் – கன் – கன் + அம் – கன்னம் – கன்னக்கோல் = துளையிடப் பயன்படும் கருவி (‘கன்னகம்’,  சிலம்பு.மதுரைக். கொலைக்.142); துளையுடைய சிறு படிமம், தாயத்து (‘கன்னம் தூக்கி’,  ஐங்.245:2); உள் துளையுடைய படகு (‘நூற்றுவர் கன்னர்’,  சிலம்பு.வஞ்சிக்.நீர்ப்படைக்.163); ஒ.நோ.: சதகர்ணி - an ancient Indian dynasty based in the Deccan region; கன்னம் (துளையுள்ள காது) – கர்ண - karṇa m. (√kṛt, Nir. ; √1. kṝ, Uṇ. iii, 10), the ear, RV. ; AV. ; TS. ; Suśr.)-மானியர் அகராதி; கன்னம் – கர்ண – கர்த் – karta (hole, cavity) – kartarī = scissors, a knife, or any instrument for cutting – மானியர் அகராதி; கன்னம் – கர்ண – கர்ஷ் - kṛṣi is, f. (exceptionally pl. VS. iv, 10 ; Subh. ) ploughing, cultivation of the soil, agriculture -மானியர் அகராதி; கல் – கன் – கன் + அம் – கன்னம் – canoe (light boat propelled by hand-held paddle or paddles); கல் – கன் – கன் + அம் – கன்னம் – canna (Lat.),  ‘reed’ - cane, canal; இச் சொற்களின் விரிவான வரலாற்றினைக் ‘கன்னம்’(துளை) சொல் வரலாற்றில் காண்க; கல் – கன் – கன் + அல் – கன்னல் = உள் துளையுடைய சிறுகுடம் (‘தொகுவாய்க் கன்னல்’,  நெடுநல்.65); துளையுடைய நாழிகை வட்டில் (‘குறுநீர்க் கன்னல்’,  அகம்.43:6); கல் – கல்+வு – கவு – கவான் = இடைவெளியுடைய மலைச்சரிவு (‘பெருமலைக் கவாஅன்’,  நற்.53:4); கல் – கல்+வு – கவு – கவான் – cave. காண்க: (‘கவான்’ சொல் வரலாறு); கல் – கால் – காய் – காயம் = உடற்புண் (ஒ.நோ.: புல் – புள் – புண்); கல் – கல்+பு – கப்பு (ஒ.நோ.: ஒல்+பு-ஒப்பு; வெல்+பு-வெப்பு) = பிளவு (‘கப்புடை நாவினர்’, கம்ப.பால.எதிர்கொள்.2:1); கல் – கல்+பு – கப்பு - கப்பரை = மட்கலம் (‘கப்பரை’, காசிக. இல்லறங். 35); கல் – கல்+பு – கப்பு – கப்பல் = மரத்தைத் துளையிட்டுச் செய்யப்பட்ட மரக்கலம் (‘கப்பல்’ , ஒழிவி. சத்திநி. 22); கல் – கல்+பு – கப்பு – kaba (பாரசீகம்) = the square temple at Mecca; ஒ.நோ.: கன்னம் – khana (பாரசீகம்) - a house, dwelling, habitation; a tent, pavilion. இல் = துளை; இல் – இல்லி = துளை (‘இல்லிக்குடம்’,  நன்.38:2); வீடு (‘எம் இல்’, குறுந்.8:3; ‘இல்லுறை கடவுள்’,  அகம்.282:1).

திரவிட மொழிகளில் தமிழின் ‘கப்பு’

1223 Ka. kappu, kappa, kappal hole in the ground, pit; kappu to dig; gabbarisu to dig, undermine; (Hav.) garpu to dig; (Sholiga, LSB 6.18) gambu a hole in a tree. Tu. karpu pit, hole, ditch; garpuni, (D. N. S. Bhat, p. 13) gaḷp- to dig; garpelů scooping, burrowing; (B-K.) kappu kheddah. Kor. (M.) garpu to dig. ? Te. (B.) kāvu pit, well. Cf. 1467 Go. kār-. / ? Cf. Turner, CDIAL, no. 3817, *khappa- hole (Burrow 1967, p. 41). 

திரவிட மொழிகளில் தமிழின் ‘கப்பல்’

1219 Ta. kappal ship, sailing vessel. Ma. kappal ship. To. kopol boat. Tu. kappalů ship. Te. kappali

உலகவாரி (Lahovory)  குறிப்பு

To the theme kap , kop expressing the notion of wood, of a bough, are related the following terms for a hollowed tree, a hollow, bent or rounded piece of wood , a wooden vessel, whence by extension, a chest, S. Drav ., Ca., Ta., kappal, kaphal, boat, primitively made of a hollowed&out tree; cup; the idea of bent wood is evident in Tam; komb-u, bough, Basque, kofa, hollow tree, kofa-dun, hol­low; kofa-tu, to hollow out; Rum., cofa, wooden vessel, from the substratum; Alb., kofe, id ; Semitic, Arab., kuffa, hamper; from the Medit. Substratum; Greek, kophi-n-os, basket; Latin (from Greek,) cophi-n-us, id. whence old French, couffin; English, coffin also, German, koffer, chest, box luggage, etc. in Arab., also qobb, qabb, pail at the origin wooden vessel. Basque, kafau, kofoin, prob­ably from the Latin, cophinus. Dravid. of the Nilghiris, Toda, kob, pail; cf, Bsq., kopa, kubi, water-bottle, bottle, kubel, wash-tub for soiled linen; Greek, kupellon, Lat., cupa, tub., cf. modern English cup. German, kubel, kobel, wash-tub for soiled linen.

Dravidian Origins and the West, p.244

மேலை இந்தோ-ஐரோப்பியத்தில் தமிழின் ‘கப்பு-கப்பல்’

கல் – கல்+பு – கப்பு – cab (measure); cab, a Hebrew measure; 2 Kings, vi.25. (Heb.) From Heb. qab, the 18^th part of an ephah. The lit. sense is ‘hollow’ or ‘concave’. Concise Dict. of the Bible: s.v. Weights. Cf. Heb. qabab, to form in the shape of a vault.

-Skeat 

  கல் – கல்+பு – கப்பு – cabin

  கல் – கல்+பு – கப்பு – *kaput (head) - cap

  கல் – கல்+பு – கப்பு – *skei (to cut) – ship

ship (n.)

Middle English ship, "seagoing vessel," especially a large one, from Old English scip "ship, boat, vessel of considerable size adapted to navigation," from Proto-Germanic *skipa- (source also of Old Norse, Old Saxon, Old Frisian, Gothic skip, Danish skib, Swedish skepp, Middle Dutch scip, Dutch schip, Old High German skif, German Schiff). Watkins calls this a "Germanic noun of obscure origin." OED says "the ultimate etymology is uncertain." Traditionally since Pokorny it is derived from PIE root *skei- "to cut, split," perhaps on the notion of a tree cut out or hollowed out, but the semantic connection is unclear. Boutkan gives it "No certain IE etymology."

-Online Etymology Dict.

ஒ.நோ.:

படகு – barque/bark (any small vessel or ship); நாவாய் – *nau (boat) – navy;

வங்கு(வளைவு) – வங்கம் = உலகை வளைத்திருக்கும் கடல்; வளைவான தோற்றமுடைய கப்பல் (‘வாலிதை யெடுத்த வளிதரு வங்கம்’,  மதுரைக்.536; ‘உலகு கிளர்ந்தன்ன உருகெழு வங்கம்’, அகம்.255:1); வங்கம் (மரக்கலம்) – vayha (vehicle)-சமற்.

11465 vahyá n. 'litter' AV., vahya- 'to be carried' ĀśvŚr. [√vah]           - R.L.Turner

          ‘vayha’ சொல், வளைவுப்பொருளில் பிறந்த தமிழின் ‘வங்கம்’ சொல்லின் திரிபு. இயங்குதல் பொருள்(carry) தரும் vah ஆகிய இந்தோ-ஐரோப்பிய வேர், இந்த ‘vahya’ சொல்லுடன் உறவில்லாதது.  

கல் – கல்+பு – கப்பு – *(s)kep (to cut) - shape; கல் – கல்+பு – கப்பு – kaba – siba – sifr – cipher – zero; கல் – கல்+பு – கப்பு – shabbak (Arabic) – xebec (small three-masted vehicle)

xebec (n.)

"small three-masted vessel," favored by Barbary corsairs but also used in Mediterranean trade, by 1745, from French chébec, from Italian sciabecco, ultimately from Arabic shabbak "a small warship." Altered by influence of cognate Spanish xabeque, which shows the old way of representing the Spanish sound now spelled -j-.

-Online Etymology Dict.

துளைப்பொருளில் இன்மை/சூனியக் கருத்து

          இல் = இன்மைப்பொருள் (‘பயனில் மூப்பு’,  புறம்.195:2; ‘பயனில் சொல்’, குறள்.196).

ஒ.நோ.: சுல் – சுன் – சுனை = உள் துளையிலிருந்து வருகின்ற நீரூற்று(‘பனிச்சுனைத் தெண்ணீர்’,  குறுந்.196:3); சுல் – சூல் – சூலுதல் = தோண்டுதல் (‘உண்ணீர் களைந்தக்கால் நுங்கு சூன்றிட்டு அன்ன கண்ணீர்மை’,  நாலடி.44:3-4); சுல் – சுன் – சூன் – சூனியம் - śūnya = empty, void (with vājin = ‘a riderless horse’; with rājya = ‘a kingless kingdom’), hollow, barren, desolate, deserted – மானியர் அகராதி.

கல் – கல்+பு – கப்பு – kaba – siba – sifr – cipher – zero.

kaba – siba - sifr. ககர-சகர மாற்றம். ‘கல்’ என்னும் துளைப்பொருள் வேரிலிருந்து பிறந்த ‘கப்பு’ அரபு உலகத்தில் ‘kaba’ என்றாகி, அது பின்னர்க் ‘ககர-சகர’ மாற்றத்தில் siba – sifr எனத் திரிந்தது. இந்த ‘sifr’ சொல்லிலிருந்தே மேலை இந்தோ-ஐரோப்பியத்தில் cipher, zero என இன்மையைக் குறித்த எண்ணிற்குரிய சொல்லாக மாறியது.

cipher (n.)

late 14c., "arithmetical symbol for zero," from Old French cifre "nought, zero," Medieval Latin cifra, which, with Spanish and Italian cifra, ultimately is from Arabic sifr "zero," literally "empty, nothing," from safara "to be empty;" a loan-translation of Sanskrit sunya-s "empty." Klein says Modern French chiffre is from Italian cifra.

சமற்கிருதத்தில் ‘ஒன்றுமில்லாதது’ என்னும் பொருள்தரும் ‘śūnya’ சொல், தமிழில் துளைப்பொருள் தரும் ‘சுல்’ என்னும் வேரிலிருந்து சுல் – சுன் – சூன் – சூனியம் – śūnya என உருவானது. ‘zero’ ஆகிய மேலை  இந்தோ-ஐரோப்பியச் சொல், ‘கல்’ என்னும் துளைப்பொருள் தரும் தமிழ்வேரிலிருந்து கல் – கல்+பு – கப்பு – kaba – siba – sifr – cipher – zero என உருவானது. ‘śūnya’ சொல் வரலாற்றையும் ‘zero’ சொல் வரலாற்றையும் பிரித்தறிய இயலாத இந்தோ-ஐரோப்பிய அறிஞர்கள் இரண்டையும் ஒன்றாக்கி உரைத்தது பொருத்தமில்லை.

தமிழில் ‘சுல்’ என்னும் வேரிலிருந்து பிறந்த ‘śūnya’ சொல், இன்மைப்பொருளைத் துளைப்பொருளில் இன்மைப்பொருள் தோன்றும் என்னும் தமிழ்நெறியில் பெற்றுக் கொண்டது. sifr – cipher – zero ஆகிய மேலை இந்தோ-ஐரோப்பியச் சொற்களுக்கு மூலமாகக் காட்டப்படும் பெர்சிய மொழியின் ‘kaba’ சொல்லும் தமிழின் ‘கல்’ என்னும் தோண்டுதல் பொருள் வேரிலிருந்து உருவாகித் துளைப்பொருளில் வீட்டினையும் இன்மைப்பொருளினையும் பெற்றுக்கொண்டது. சமற்கிருதம், பெர்சியன் ஆகிய இருமொழிகளும் துளைப்பொருளில் இன்மைப்பொருளையும் மூலமொழியாகிய தமிழிலிருந்து தனித்தனியாக உருவாக்கிக்கொண்டன. இந் நீண்ட வரலாற்று உண்மையை அறியாமல் பெர்சியனின் sifr – cipher, ‘śūnya’ சொல்லின் மொழிபெயர்ப்பு என்று சொல்வது பெருந்தவறாகும்.

கணக்கியலில் ‘1 – 1 = 0’ என எழுதும் வழக்குப் பொதுவானது. இன்மை எண்ணினைக் குறிக்கப் பயன்படுத்தும் ‘0’ ஆகிய வடிவம், துளையின் புறவடிவமாகும். ஒன்றிலிருந்து ஒன்று கழிந்தபின் ஒன்றுமில்லை என்பதை உரைப்பதற்குத் துளையை அடையாளமாகக் காட்டியுள்ளனர். தமிழிலும் உலக மொழிகளிலும் துளைப்பொருளும் இன்மைப்பொருளும் சேர்ந்துள்ளன. இதன் விரிவான வரலாற்றைச் ‘சுன்னம்’ சொல்  வரலாற்றில் காண்க.

கூட்டக்கருத்தில் துளைக்கருத்து - ஒப்புநோக்குச் சான்றுகள்

வேர்ச்சொல்: குல் (பொருள்: கூட்டம்)

குல் – குலம் = கூட்டம்; குல் – குலை = தொகுதி.

வேர்ச்சொல்: குல் (பொருள்: துளை)

குல் – குய் – குயில் – குயிலுதல் = தோண்டுதல் (‘குன்று குயின்று அன்ன ஓங்குநிலை வாயில்’,  நெடுநல்.88); குல் – குய் – குயில் = பூந்தாதுக்களைக் குடைந்து உண்ணும் பறவை (‘மின்னின் தூவி இரும் குயில் பொன்னின் உரை திகழ் கட்டளை கடுப்ப மா சினை நறும் தாது கொழுதும்’,  குறுந்.192:3-5).

திரவிட மொழிகளில் ‘குயில்’ (கோகிலா-சமற்.)

1764 Ta. kuyil koel, Indian cuckoo, Eudynamis honorata; (kuyilv-, kuyiṉṟ-) to call, whoop, halloo; utter, tell; kuyiṟṟu (kuyiṟṟi-) to tell, utter. Ma. kuyil, kur̤il Indian cuckoo, Cuculus or E. orientalis. Ka. kukil cuckoo; vb. to cry as a cuckoo; (Kumt.; U.P.U.) kūgula cuckoo. Tu. kōgilè, kōjilè, (B-K.) kuyilů id. Kuwi (Mah.) kuhu paṭa id. / Cf. Skt. kokila- Indian cuckoo; cf. Pkt. kuhila- id. DED(S, N) 1470.

குல் – குய் – குய்ப்புகை = மூக்கைத் துளைக்கின்ற தாளிப்புப் புகை (‘குய்ப்புகை’,  குறுந்.167:3); குல் – குய் – குயம் = மண்ணைக் குழைத்துச் செய்யும் மட்கலத் தொழில்; குல் – குய் – குயவு – குயவு+அன் – குயவன் = மண்ணைக் குழைத்துச் செய்யும் மட்கலத் தொழில் செய்பவர் (‘பார்முது குயவன்’,  நற் 293:2); குல் – குள் – குளி – குழி = குழிவான பள்ளம்; குல் – குள் – குள்+து – குண்டு = குழிவான பள்ளம். (‘குண்டுசுனை’, முருகு.199); குல் – சுல் – சூல் - சூலுதல் = தோண்டுதல் (‘உண்ணீர் களைந்தக்கால் நுங்கு சூன்றிட்டு அன்ன கண்ணீர்மை’,  நாலடி.44:3-4); குல் – சுல்: ககர-சகர மாற்றம். ஒ.நோ. முழுகு – முழுசு. கன்னம் (துளை) – *ken (empty) - kenotaph – cenotaph; சுல் – சுன் – சுனை = உள் துளையிலிருந்து வருகின்ற நீரூற்று(‘பனிச்சுனைத் தெண்ணீர்’,  குறுந்.196:3); சுல் – சுற் – சுர் – சுரை – சுரைக்காய் = உட்கூடுடைய காய்வகை; சுல் – சுற் – சுர் – சுருங்கை = குளத்திலிருந்து நீர்செல்லும் துளைவழி (‘சுருங்கைச் சிறுவழி’,  மணி:12:79); சுல் – சுற் – சுர் – சுரங்கம் =  நிலத்தைத் தோண்டிச் செய்யப்பட்ட வழி; சுரங்கம் – syringe ("narrow tube for drawing up a stream of liquid and squirting it out again," from Late Latin syringa, from Greek syringa, accusative of syrinx "tube, hole, channel, shepherd's pipe,").

குறிப்பு:

‘Shepherd’s pipe’ என்பதற்கு இணையான தமிழ்ச்சொல் ‘குழல்’ என்பது. இக் குழல், ‘குல்’ என்னும் கூட்டக் கருத்துவேர் வழி, குல்-குள்-குளல்-குழல் எனத் துளைப்பொருளில் உருவானது. ‘சுல்’ என்னும் துளைப்பொருள் வேர்வழி உருவான சுரங்கம் ஆகிய தமிழ்ச் சொல்  syringa எனத் திரிந்து, துளைப்பொருள்கள் சிலவற்றைக் குறித்ததுடன், ‘Shepherd’s pipe’ என்ற ஆயரின் ஊதுகுழலைக் குறித்ததும் வியப்பே. (‘கன்று குணிலாக் கனியுதிர்த்த மாயவன் இன்றுநம் ஆனுள் வருமேல் அவன்வாயில் கொன்றையந் தீங்குழல் கேளாமோ தோழீ’, சிலம்பு.மதுரை.ஆய்ச்சியர்.82-84).

          சுருங்கை – வ. சுருங்கா.

ஒ.நோ.: Gk. surigx, surigg = குழாய்; L., E. sgrinx = நாணற்குழல். L. siringa, E. syringe = உறிஞ்சு (உறிஞ்சுகுழாய்)

-வேர்ச்சொல் கட்டுரைகள்-2, ப.120

சுல் – சுற் – சுர் – சுரத்தல் = துளையிலிருந்து வருவது போன்ற ஒழுக்கு (‘மான்மறி சுரைபொழி தீம்பால்’,  குறுந்.187:1-2; ‘மாமழை போற்றுதும் மாமழை போற்றுதும் நாம நீர்வேலி உலகிற்கு அவன் அளிபோல் மேல்நின்று தான் சுரத்தலான்’, சிலம்பு.புகார்க்.மங்கல.6-8); ‘வையைப் பேரியாறு வளம்சுரந்து ஊட்டல்’,  சிலம்பு.மதுரைக்.கட்டுரைக்.212; ‘சூல்முதிர் கொண்மூ பெயல்வளம் சுரப்ப’,  சிலம்பு.புகார்க்.நாடு.105);

சுரத்தல் - *sreu (to flow) – sara (Skt., to flow) – stream.

English words derived from Tamil kappal connoting 'ship'(123)

abscissa; achieve; apprenticeship; authorship; behead; biceps; buttercup; cabbage; cabochon; caddie; cadet; cap; cap-a-pie; cape; cape; capital; capital; capitate; capitation; capitulate; capitulation; capitulum; capo; capo; caprice; capsize; captain; cattle; caudillo; chapter; chef; chief; chieftain; cipher; ciphering; conscience; conscious; coop; corporal; creator; cupboard; cupcake; cupful; cupola; cupping; cupule; decapitate; decapitation; decipher; dummkopf; ecu; egg-cup; escudo; escutcheon; esquire; fellowship; forehead; guardianship; head; hetman; hive; kaput; kerchief; kop; leadership; mischief; misshappen; nescience; nescient; nice; occipital; omniscience; omniscient; plebiscite; precipice; precipitate; precipitation; prescience; prescient; recapitulate; recapitulation; rescind; rescission; reshape; scabies; schism; schist; schistosome; schizo; schizophrenia; science; scienter; scilicet; sciolist; scission; scudo; shape; shapeable; shapeless; shapely; shapen; sheath; sheathe; sheave; shed; shin; shingle; ship-n; ship; shipshape; shit; shive; shiver; shoddy; shyster; sinciput; skene; ski; skive; squire; teacup; triceps; zero.

The base forms of the above-mentioned words in the East and West Indo-European languages are given below:

Lith. kaupas ‘heap’; O.Nor. hufr ‘ship’s hull’; skifa ‘to cut, split’; O.E. hyf ‘beehive,’ beheafdian, forheafod ‘forehead, brow,’ heafod ‘head,’ heafod; scitan, sceaþian ‘put (a sword, etc.) in a sheath’; Ital. capriccio ‘whim,’ capo ‘head’; Lat. capitulum ‘little head,’ recapitulare ‘go over the main points of a thing again,’ capitalis ‘of the head, principal, chief,’ capitellum ‘head of a column or pillar,’ capitatus ‘headed,’ capitis, ceps; caput ‘head,’ cupa ‘tub, cask, vat’; praeceps ‘steep, headlong, headfirst,’ scabere ‘to scratch, scrape,’ sinciput ‘head, brain,’ scindere ‘to cut, rend, tear asunder, split; split up, part, divide, separate,’ conscire ‘be (mutually) aware; be conscious of wrong’; scientia ‘knowledge, a knowing; expertness,’ scutum ‘shield,’ skoito- ‘piece of wood, sheath, shield’; Med.Lat. capitulum ‘chapter’; capitellum ‘little chief’; La.Lat. capitulare ‘headdress,’ capitationem ‘the poll tax,’ decapitare, cappa ‘hooded cloak,’ capitaneus ‘prominent, chief,’ capitulum ‘main part, chapter of a book,’ ad caput, capitellum; rescindere ‘annul, cancel, abolish, remove by cutting off,’ abscindere ‘to cut off, divide, part, separate,’ scissionem ‘a cleaving, dividing,’ praescire ‘to know in advance’; scutum ‘shield,’ skoito- ‘piece of wood, sheath, shield’; O.F. caboce ‘head,’ cap ‘cape; head,’ couvrechief ‘a kerchief,’ cabochon, faire capot ‘to win all the tricks in piquet, to make a bonnet,’ cap->-pie ‘head to foot’; Span. cabo ‘head’; Swe. Kupa; G. hauptmann ‘captain, ’haupt ‘head,’ hauptmann ‘captain’; schaffen ‘shape, create, produce,’ schienbein ‘shin, shinbones,’ schiefer ‘splinter, slate’; scheide ‘a sheath, scabbard’; scheit ‘log’; Gk. kypellon ‘cup’; skhizein ‘to split, cleave, part, separate’; M.Du. schappen ‘do, treat’; Proto-G. skipa-, -skepi-, skap- ‘to create, ordain, appoint,’ skaithan, skit-; skif-, skid- ‘to divide, split’; Arab. safara ‘to be empty,’ sifr ‘cipher’; Goth. skaidan ‘separate’; O.Pr. staytan ‘shield’; Russ. ščit ‘shield’; W. ysgien ‘a slicer.’

Lexical and semantic expansions of Tamil parent root kal of kappal in Tamil:

kal ‘aggregation’-kala-kalattal ‘joining, mixing’; kal-kal+tu-kaṟṟu-kaṟṟai ‘cluster’; kal-kaḷ-kaḷam ‘agricultural field’; pōrkkaḷam ‘battle field’; āṭukaḷam ‘playground’; kal-kaḷ-kaṇ-kaṇam ‘deer herd’; kal-kaḷ-kaḷ+tu-kaṇṭu ‘material accumulation’; kal-kaḷ-kaḷ+tu-kaṭṭu-kaṭṭutal ‘binding, joining’; kal-kaḷ-kaḷ+tu-kaṭṭu-kaṭṭi ‘material accumulation’; kal ‘pore’-kallu-kallutal ‘digging’; kal-kalam ‘mud vessel made of clay (maṭkalam)’; marakkalam ‘boat/vessel made out of digging a tree’; paṭaikkalam ‘an arrow that pierces the body in wars, a battleship that looks like a sword’; icaikkalam ‘musical instruments with hole such as harp, flute’; aṇikalam ‘ornaments worn by men and women’; kal-kay-kayam ‘pond, lake that has been dug’; kal-kay-kayam-kacam ‘pond, lake that has been dug’; kal-kay-kaya-kaya+vāram-kayavāram-Khyber-Khyber pass ‘a long valley between mountains’; kal-kaṟ-kar-karaku-karakam  ‘water filled small vessel’; kal-kaṟ-kar-karaḷ-karaḷ+tu-karaṇṭu-karaṇṭai ‘water pots with small mouths’; kal-kaṉ-kaṉ+am-kaṉṉam-kaṉṉakkōl ‘drilling instrument’;  kal-kaṉ-kaṉ+am-kaṉṉam (pore); kal-kaṉ-kaṉ+al-kaṉṉal ‘small pot with a hollow, clock with hollow space’; kal-kal+vu-kavu-kavāṉ ‘mountain slopes having gap’; kal-kal+vu-kavu-kavāṉ ‘cave’; kal-kāl-kāy-kāyam ‘wound in the body’; kal-kal+pu-kappu ‘crack, split’; kal-kal+pu-kappu-kapparai ‘mud vessel’; kal-kal+pu-kappu-kappal ‘boat made by making a hollow in tree.’

Root forms of Tamil kappal found in the etymological dictionaries of the West:   

Skeat: skap “to dig, scrap, shave,” kup/kubh “bend oneself, crooked”; Pokorny: (s)kē̆i “to cut, separate”; (s)kē̆p-2, (s)kō̆p, and (s)kā̆ p;(s)kē̆b(h), skob(h) and skā̆ b(h) “to work with sharp instrument”; Online Etymology: *(s)kei- “to cut, split,” *sek- “to cut,” *(s)kep- “to cut”; *kaput- “head.” 

Derivatives segregated into different groups based on phonetic variations of Tamil kappal  

Group I

Words from Tamil kappal evolved out of *kaput-, *(s)kep-, *skei-’s phonetic forms kuhb, kuhp, kup, kap, kabuh, kuhput, kapuht, kuhpi, kuhpich, kayp, kapit, kaptn, kapsize, kuf, korpur, koop, kyoop, chaptuh, chuhf, cheev, cheef, cheeftn, shef, and seps

*kaput-, *(s)kep-, *skei-’s base forms in the West Indo-European languages found in the Online Etymology Dictionary and other dictionaries are given below:

Lith. kaupas ‘heap’; O.Nor. hufr ‘ship’s hull’; O.E. hyf ‘beehive’; Ital. capriccio ‘whim,’ capo ‘head’; Lat. capitulum ‘little head,’ recapitulare ‘go over the main points of a thing again,’ capitalis ‘of the head,’ capitellum ‘head of a column or pillar,’ cupa ‘tub, cask,’ capitatus ‘headed,’ capitis, ceps; Med.Lat. capitulum ‘chapter’; La.Lat. capitulare ‘headdress,’ capitationem ‘the poll tax,’ decapitare, cappa ‘hooded cloak,’ capitaneus ‘prominent, chief,’ capitulum ‘main part, chapter of a book,’ ad caput, O.F. caboce ‘head,’ cap ‘cape; head,’ couvrechief ‘a kerchief,’ cabochon, faire capot ‘to win all the tricks in piquet, to make a bonnet,’ cap->-pie ‘head to foot’; Span. cabo ‘head’; Swe. Kupa.

Etymological development of Tamil kappal:

kal ‘aggregation’ → kal ‘pore’ kal → kal+pu → kappu ‘crack, split’ → kappal ‘ship, sailing vessel’ → *kaput- ‘head,’ *(s)kep- ‘to cut,’ *skei- ‘to cut’ → kuhb, kuhp,

kup, kap, kabuh, kuhput, kapuht, kuhpi, kuhpich, kayp, kapit, kaptn, kapsize,

kuf, korpur, koop, kyoop, chaptuh, chuhf, cheev, cheef, cheeftn, shef, seps

Group II

Words from Tamil kappal evolved out of *kaput-, *(s)kep-, *skei-’s phonetic forms kadee, kuhdet, kawdil, katil, hed, hit, and hive

*kaput-, *(s)kep-, *skei-’s base forms in the West Indo-European languages found in the Online Etymology Dictionary and other dictionaries are given below:

Lat. caput ‘head,’ capitalis ‘principal, chief,’ cupa ‘tub, cask, vat’; Med.Lat. capitellum ‘little chief’; La.Lat. capitellum; O.E. beheafdian, forheafod 'forehead, brow,’ heafod ‘head,’ heafod; G. hauptmann ‘captain, ’haupt ‘head,’ hauptmann ‘captain’; Gk. kypellon ‘cup.’

Etymological development of Tamil kappal:

kal ‘aggregation’ → kal ‘pore’ kal → kal+pu → kappu ‘crack, split’ → kappal ‘ship, sailing vessel’ → *kaput- ‘head,’ *(s)kep- ‘to cut,’ *skei- ‘to cut’→ kadee,

kuhdet, kawdil, katil, hed, hit, hive

Group III

Words from Tamil kappal evolved out of *kaput-, *(s)kep, *skei-’s phonetic forms skayp, shayp, shuhp, suhpuhs, suput, suhpuht, ship, sipuht, shipsshayp,

shin, shing, shns, shit, shiv, shivuh, and shivuh

*kaput-, *(s)kep, *skei-’s base forms in the West Indo-European languages found in the Online Etymology Dictionary and other dictionaries are given below:

M.Du. schappen ‘do, treat’; G. schaffen ‘shape, create, produce,’ schienbein ‘shin, shinbones,’ schiefer ‘splinter, slate’; Lat. praeceps ‘steep, headlong, headfirst,’ caput ‘head,’ scabere ‘to scratch, scrape,’ sinciput ‘head, brain,’ scindere ‘to cut, rend, tear asunder, split; split up, part, divide, separate,’ conscire ‘be (mutually) aware; be conscious of wrong,’ scindere ‘to cut, divide’; Proto-G. skipa-, -skepi-, skap- ‘to create, ordain, appoint,’ skif-. 

Etymological development of Tamil kappal:

kal ‘aggregation’ → kal ‘pore’ kal → kal+pu → kappu ‘crack, split’ → kappal ‘ship, sailing vessel’ → *kaput- ‘head,’ *(s)kep- ‘to cut,’ *skei- ‘to cut’ → skayp,

shayp, shuhp, suhpuhs, suput, suhpuht, ship, sipuht, shipsshayp, shin, shing, shns, shit, shiv, shivuh

Group IV

Words from Tamil kappal evolved out of *kaput-, *(s)kep-, *skei-’s phonetic forms shuhs, shawdee, shaistuh, sheedh, sheetth, shed, shist, siliset, sind, sisuh, sisyo, sizhn seeuhn, saiuh, saihun, saifur, and site

*kaput-, *(s)kep-, *skei-’s base forms in the West Indo-European languages found in the Online Etymology Dictionary and other dictionaries are given below:

Lat. scientia ‘knowledge, a knowing; expertness,’ scindere ‘to cut, divide’; La.Lat. rescindere ‘annul, cancel, abolish, remove by cutting off,’ abscindere ‘to cut off, divide, part, separate,’ scissionem ‘a cleaving, dividing,’ praescire ‘to know in advance’; Arab. safara ‘to be empty’; G. scheide ‘a sheath, scabbard’; Proto-G. skaithan, skit-, skif-; O.E. scitan, sceaþian ‘put (a sword, etc.) in a sheath’; O.Nor. skifa ‘to cut, split’; Goth. skaidan ‘separate’; Gk. skhizein ‘to split.’

Etymological development of Tamil kappal:

kal ‘aggregation’ → kal ‘pore’ kal → kal+pu → kappu ‘crack, split’ → kappal ‘ship, sailing vessel’ → *kaput- ‘head,’ *(s)kep- ‘to cut,’ *skei- ‘to cut’ → shuhs,

shawdee, shaistuh, sheedh, sheetth, sheev, shed, shist,

siliset, sind, sisuh, sisyo, sizhn, seeuhn, saiuh, saihun, saifur, site

Tamil kappal in the East Indo-European Languages

Total no. of East Indo-European words originated from the Tamil root kappal: 281