வேர்ச்சொல்: கல் (பொருள்: கூட்டம்)
கல் – கல – கலத்தல் = சேர்த்தல் (‘பாலொடு தேன் கலந்து அற்றே’, குறள்.1121; ‘கலப்பேன்கொல்’, குறள்.1267); கல் – கல் + து – கற்று – கற்றை = திரள் (‘கற்றை வேய்ந்த கழித்தலைச் சாம்பு’, பெரும்பாண்.150); கல் – கல்+து – கது – கதுவு – கதுவுதல் = பற்றுதல் (‘நல்லராக் கதுவியாங்கு’, குறுந்.43:4); கல் – கள் – களம் = வயற்களம் (‘பெருங்களம் தொகுத்த உழவர்’, அகம்.30:8); போர்க்களம் (‘களம்புகல் ஓம்புமின் தெவ்விர்’, புறம்.87:1); ஆடுகளம் (‘யானுமோர் ஆடுகள மகளே’, ‘குறுந்.31:4); கல் – கள் – கண் – கணம் = கூட்டம் (‘மான்கணம்’, புறம்.90:3); கல் – கள் – கள் + து – கண்டு = பொருள் திரட்சி (‘வாயூறு கண்டு’, தாயு.சித்தர்.8:1); கல் – கள் – கள்+து – கட்டு – கட்டுதல் = பிணைத்தல் (‘பொன்செய் புனையிழை கட்டிய மகளிர்’, குறுந்.21:2); கல் – கள் – கள் + து – கட்டு – கட்டி = பொருள் திரட்சி (‘தேம்பூங் கட்டி’, குறுந்.196:2); ‘கல்’ வேரிலிருந்து தோன்றும் கூட்டக் கருத்துச் சொற்கள் பற்றிய விரிவான விளக்கத்திற்குக் ‘கடு’(கூட்டம்) சொல் வரலாறு காண்க.