தமிழில் ‘அக்கு’ கூர்மைப்பொருள் சுட்டும் சொல். ஒரு பொருளுடன் ஒரு பொருளினை நெருக்கித் தேய்க்கும் போது மட்டுமே கூர்மை உருவாகும். அவ் வகையில், ‘அல்’ என்னும் கூட்டக்கருத்து வேரிலிருந்து, அல் > அல்+கு > அக்கு என்ற இக் கூர்மைப் பொருள் சொல் பிறந்தது. ‘பொல்’ என்னும் துளைக்கருத்துச் சொல், பொல் > பொல்+கு > பொக்கு எனத் திரிந்து துளைப்பொருள் சொல் உருவாகியதையும் ‘வெல்’ என்னும் வெப்பக்கருத்துவேர், வெல் > வெல்+கு > வெக்கு என்ற வெப்பக்கருத்துச் சொல் உருவாகியதையும் ‘எல்’ என்னும் உயர்வுக்கருத்து வேர், எல் > எல்+கு > எக்கு என்ற மேலெழுதலைக் குறிக்கும் சொல் உருவாகியதையும் இங்கு ஒப்பு நோக்குக.
கழுத்தில் அணியும் ‘உருத்திராக்கம்’, ஒருவகை முள்மணியாகும். உருத்திர+ அக்கம் என்ற இச் சொல்லிற்குச் ‘சிவனுக்குரிய முள்மணி’ என்பது பொருள். ‘உருத்திர அக்கம்’ ஆகிய இத் தமிழ்ச்சொல் சமற்கிருதத்தில் ருத்ர + அக்ஷ > ருத்ராக்ஷ எனத் திரிந்தது. ‘ருத்ர’ என்னும் சொல்லிற்குச் ‘சிவந்தது’ எனவும் ‘அக்ஷ’ சொல்லிற்குக் ‘கண்’ எனவும் பொருள்கொண்டு, ‘ருத்ராக்ஷ’ சொல்லிற்குச் ‘சிவந்த கண்’(Red Eyed) என மானியர் பொருள் உரைத்தார். மேலும், இச் சொல்லிற்குச் ‘சிவனுடைய கண்’ (Eye of Rudra) என விக்கிபீடியா பிறிதொரு பொருளை உரைத்துள்ளது (https://en.wikipedia.org/wiki/Rudraksha #Etymology). முப்புரங்களைச் சினந்து நெற்றிக் கண்ணால் எரித்தவன் சிவன் ஆதலால், அவன் ‘உருத்திரன்’ எனப் பட்டான். ‘உருத்து நோக்குதல்’, சினந்து நோக்குதல் எனப் பொருள் தரும். ‘ஊழ்வினை உருத்துவந்து ஊட்டும்’ என்பது சிலப்பதிகாரம் (சிலம்பு.பதிகம்.57). ‘உருத்திரம்’ என்ற இத் தமிழ், சமற்கிருதத்தில் ‘ருத்ர’ ஆனது. ‘அக்ஷ’ ஆகிய கண்ணினைக் குறித்த சமற்கிருதச் சொல், ‘குளம்’ ஆகிய தமிழ்ச்சொல்லிலிருந்து பிறந்த வரலாறு, ‘குளம்’ சொல் வரலாற்றுப் பகுதியில் விளக்கப்பட்டுள்ளது.
‘அக்கம்’ ஆகிய இம் முள்மணி, ‘கண்டி’ என்னும் பிறிதொரு சொல்லாலும் தமிழில் அழைக்கப்படுகிறது. ‘கண்டி’ ஆகிய இச் சொல், ‘கல்’ என்னும் கூட்டக்கருத்து வேர், கல் > கற் > கர் > கரு > கரு+இ > கருவி எனவும் கல் > கற் > கர் > கரு > கருக்கு எனவும் கல் > கள் > கள்+இ > கள்ளி எனவும் கல் > கள் > கள்+து > கண்டு > கண்டல் எனவும் பிறந்த கூர்மைப்பொருள் சொற்களை உருவாக்கியது போலவே கல் > கள் > கள்+து > கண்டு > கண்டு+இ > கண்டி எனவும் பிறிதொரு கூர்மைப்பொருள் சொல்லையும் உருவாக்கியது. ‘அக்கு’, ‘கண்டி’ ஆகிய இரண்டும் கூர்மைப்பொருள் தரும் தூய தமிழ்ச்சொற்கள். ஆதலால், ‘உருத்திர அக்கம்’ சொல்லில் உள்ள ‘அக்கம்’, கூர்மைப்பொருளுக்கு உரியது என்பதை அறிதல்வேண்டும்.
‘அக்கு’ ஆகிய இத் தமிழ்ச்சொல், கீழை இந்தோ-ஐரோப்பியச் சமற் கிருதத்தில் acri- எனத் திரிந்து corner, edge, என்னும் பொருள்களைப் பெற்றது. தமிழின் ககரம் சமற்கிருதத்தில் சகர மாகத் திரிவது இயல்பு. ‘அகரம்’ ஆகிய நிலத்தைக் குறித்த தமிழ்ச்சொல், ajras எனச் சமற்கிருதத்தில் திரிந்ததை ஒத்ததே கூர்மைப்பொருள் சொல் தரும் தமிழின் ‘அக்கு’, acri எனச் சமற்கிருதத்தில் திரிந்தது. மேலும், ‘புகு’ என்னும் வினையடியாக வாயின் உள்ளே செல்லும் உணவினைக் குறித்த ‘புகா’ ஆகிய தமிழ்ச்சொல், சமற்கிருதத்தில் bhuj எனத் திரிந்து அது bhojana (போஜனம்) என மாறிய வரலாற்றிலும் ‘பகு’ என்னும் பிரிதல் பொருள் தரும் சொல், bhaj எனத் திரிந்த வரலாற்றிலும் ‘செல்லுதல்’ பொருள் தரும் தமிழின் ‘உகை’ சொல், உகர அகர மாற்றத்தில் ‘அகை’ எனத் திரிந்து பின்னர்ச் சமற்கிருதத்தில் aj என்றாகி ajati drives, ajirah moving, active என்ற சொற்களைத் தோற்று வித்த வரலாற்றிலும் இக் ககர சகர மாற்றத்தைக் காணலாம்.
கீழை இந்தோ-ஐரோப்பியச் சமற் கிருதத்தில் மட்டுமன்றி, மேலை இந்தோ-ஐரோப்பியத்திலும் தமிழின் ககரம் சகரமாதல் நிகழ்ந்துள்ளது. ‘கடு’ என்னும் விரைவைக் குறித்த தமிழ், ட > ர மாற்றத்தில் ‘கர்’ எனத் திரிந்து, current, cursor முதலான சொற் களைத் தோற்றுவித்தற்கும் அப்பால், char எனத் திரிந்து விரைந்து செல்லும் chariot ஆகிய வண்டி யினைக் குறித்த வழக்கினையும் இங்கு ஒப்புநோக்கலாம்.
‘அக்கு’ ஆகிய கூர்மையைக் குறித்த தமிழ், மேலை இந்தோ-ஐரோப்பிய மொழிகள் பலவற்றில் akros at the end, at the top, outermost; consummate, excellent, akis sharp point, akē point of an iron tool, akantha thorn, akmē summit, edge, oxys sharp, bitter (Greek), akrid (ablative singular) sharply (Oscan), acutus sharp, pointed, acuere to sharpen, acus a needle, pin, ocris jagged mountain (Latin), akstis sharp stick (Lithuanian), eggja goad (Old Norse), ecg sword (Old English), Eck corner (German) எனத் திரிந்து தமிழின் கூர்மைப்பொருளையே கொண்டுள்ளது.
தமிழின் ‘அக்கு’ சொல், சமற்கிருதத் தில் சகரமாகத் திரிந்தவாறே, மேலை இந்தோ-ஐரோப்பிய மொழிகள் சில வற்றிலும் ககர சகர மாற்றத்திற்கு ஆளாகி, acer (fem. acris) sharp to the senses, pungent, bitter, eager, fierce, acerbus harsh, bitter, acere be sharp, be bitter (Latin), ašmuo sharpness (Lithuanian), aštras (Old Lithuanian), aštrus sharp (Lithuanian), ostru, Russian óstryj sharp (Old Church Slavonic), ochr edge, corner, border (Welsh) என்று திரிந்து வழங்குகிறது.
அக்கு > edge; கடு > corner ஒப்புமை
‘அக்கு’ ஆகிய கூர்மைப்பொருள் தமிழ்ச்சொல், கூரிய முனையைக் குறிக்கும் edge சொல்லிற்கு மூல மானதுபோல், ‘கடு’ ஆகிய கூர்மைப் பொருள் சொல்லிலிருந்து பிறந்த *ker வேர்வழிக் கூரிய முனையைக் குறிக்கும் corner சொல் பிறந்த வரலாற்றையும் ஒப்புநோக்கலாம்.
அக்கு > axe
‘கல்’ என்னும் கூட்டக்கருத்து வேர், கல் > கற் > கர் > கரு > கரு+இ > கருவி எனக் வெட்டுதற்குப் பயன்படுத்தும் கூர்ங்கருவியையும் கல் > கள் > கண் > கணை எனக் கூரிய முனையுள்ள அம்பினையும் கல் > கள் > கண் > கணிச்சு > கணிச்சி எனக் கூரிய கோடரியையும் குறிக்கும் தமிழ்ச்சொற்களைத் தோற்றுவித்தது. கூர்ங்கருவிகளைக் குறித்த இச் சொற்களைப் போலவே, ‘அல்’ என்னும் கூட்டக் கருத்து வேரிலிருந்து பிறந்த ‘அக்கு’ என்னும் கூர்மைப் பொருள் சொல், axe எனக் ககர சகர மாற்றத்தில் மேலை இந்தோ-ஐரோப்பியத்தில் கூரிய முனையுள்ள கருவியைக் குறிக்கும் சொல்லை உருவாக்கியது. மேலை இந்தோ-ஐரோப்பிய வேர்ச்சொல் அறிஞர்கள், தமிழின் ‘அக்கு’வழி உருவான ak (sharp) என்ற வேருடன் axe சொல்லினை உறவுபடுத்தாமல், axe சொல்லிற்கு *agw(e)si (axe) வேரினை உருவாக்கி உறவுபடுத்தியுள்ளார்கள். *ak, *agw(e)si ஆகிய இரண்டும் தமிழின் கூர்மைப்பொருள் வேராகிய ‘அக்கு’ சொல்லுடன் உறவுடை யனவே.
axe சொல்லுடன் *akusjo (Proto-Germanic), æces (Old English), acas axe, pickaxe, hatchet, later æx (Northumbrian), aqizi (Gothic), accus (Old Saxon), ex (Old Norse), axe (Old Frisian), Axt (German), axine (Greek), ascia (Latin) ஆகிய பிற மேலை இந்தோ-ஐரோப்பியச் சொற்கள் உறவுடையனவாகும்.