ஆர்-ār

    ‘யா’ என்னும் வேருக்குத் தமிழில் ‘கட்டுதல்’ என்பது பொருள். ‘யாக்கை’, எலும்பு, கொழுப்பு, குருதி முதலான ஏழுவகைக் கூறுகளால் கட்டப்பட்ட காரணம் பற்றித் தமிழில் உடலைக் குறிக்கும் சொல்லாகியது. எழுத்து, அசை, சீர், தளை போன்ற உறுப்புகளால் கட்டப்பட்டதன் காரணமாகச் செய்யுள் ‘யாப்பு’ எனப்பட்டது. ‘யா’ என்னும் இவ் வேர், யார்-ஆர் எனக் கட்டுதல் பொருள் தரும் பிறிதொரு சொல்லையும் அளித்தது.

‘ஆர்’ என்னும் இவ் வேர், மணிகளால் கட்டப்பட்ட மாலையைக் குறித்த ‘ஆரம்’ என்னும் சொல்லை அளித்ததைத் தமிழ்வரலாற்றில் காணலாம். ‘ஆர்’ என்னும் இவ் வேர், armus (shoulder) எனக் கை எலும்புகள் பொருந்தும் தோள்பட்டைப் பகுதியை இலத்தீனில் குறித்தது. இச் சொல், ஆங்கிலத்தில் ‘arm’(*ar – to fit together, Watkins Dict., Online Etymology Dict.) என்றானது. தோள் பகுதியைக் குறித்த ‘arm’ சொல், பிறகு தோளோடு சேர்த்து வைத்துப் பயன்படுத்திய கருவி குறிக்கவும் உரியதாக மாறியது. இக் கருவிகளை உடைய படைப்பிரிவு பின்னர், ‘army’ எனவும் ஆனது.

கீழை இந்தோ-ஐரோப்பியச் சமற்கிருதத்தில் ‘ஆர்’ ஆகிய தமிழ், ‘irmah’  என்னும் தோள் பட்டையைக் குறிக்கும் சொல் பிறக்கக் காரணமாகியது. ‘irmah’ என்னும் இச் சமற்கிருதச் சொல் ‘rtih’ எனத் திரிந்து பொருத்தமானது என்னும் பொருள் தரும் பிறிதொரு சொல்லாகவும் ஆனது. மாலையைக் குறித்த ‘ஆரம்’ என்னும் தமிழ், சமற்கிருதத்தில் hāra என அதே பொருளில் திரிந்தது.

வேர்ச்சொல்: இல் (பொருள்: கூட்டம்)

இல் – இய் – இயை – இயைதல் = பொருந்துதல்; இல் – இள் – இண் – இணை – இணைதல் = சேர்தல்; இல் – இய் – இயை – இயா – யா – யாத்தல் = கட்டுதல்.

யா - யார் – ஆர் (யா-ஆ மாற்றம்)

யா – யார் – ஆர் – ஆர்த்தல் = கட்டுதல், பிணித்தல் (யாகார – ஆகார மாற்றம்; இயை - இயா – யா – யாசு – ஆசு; யானை – ஆனை; யாமை – ஆமை; யார் – ஆர்) (யா, ப.அருளி, ப.217). (‘மணிநா ஆர்த்த மாண்வினைத் தேரன்’, அகம்.4:12); யா – யார் – ஆர் – ஆர்த்தல் = ஒலித்தல் (‘நாடு ஆர்த்தன்றே’, மதுரைக்.428; ‘நரம்பு ஆர்த்து அன்ன இன்குரல்’, முருகு.212); யா – யார் – ஆர் – ஆர்வு – ஆர்வு+அம் - ஆர்வம் = ஒருவர் மேல்/ஒரு பொருளின் மேல் பொருந்திய விருப்பம் (‘அன்பு ஈனும் ஆர்வம் உடைமை’, குறள்.74; ‘ஆர்வம் உடையவர் காண்பார் அரன் தன்னை’, திருமந்.273:1).

யா – யார் – ஆர் – ஆர்தல் = மிகுதல்(கூட்டக்கருத்தில் மிகுதிக் கருத்து; ‘ஆர்த்த சுற்றம்’, பதி.12:24; ‘போது ஆர் அமளி’, திருவெம்.1:6); யா – யார் – ஆர் = பூவிதழ்களை இணைத்திருக்கும் காம்புப் பகுதி (‘புதுமலர் ஆர்கழல்பு உகுவ’, குறுந்.282:7).

குறிப்பு:

பூவின் இதழ்களை இணைத்துக்கொள்ளும் காம்புப்பகுதி, தமிழில் ‘ஆர்’ எனப்படும். கட்டுதல் பொருளில் இச் சொல் தமிழில் உருவானது. ஆங்கிலத்தில் இக் காம்புப் பகுதியினை ‘receptacle’ என்று உரைக்கின்றனர். இச் சொல்லின் பொருளாக, ‘place for receiving or containing something’, ‘to hold, contain’ என்பனவற்றை இணையவழி வேர்ச்சொல் அகராதி உரைத்துள்ளது. பூவின் பகுதியாகிய காம்பினைக் குறிக்கும் சொல், தமிழில் உருவான அதே ஒழுங்கில் கட்டுதல்/இணைத்தல் பொருளில் ஆங்கிலத்திலும் உருவாகியுள்ளது வியப்பிற்குரியது. மேலும், ‘receptacle’ என்னும் சொல்லின் முன்னொட்டு நீங்கிய ‘ceptacle’ சொல், பற்றுதல் பொருளில் தமிழில் உருவான ‘கவ்வு-கவ்வுதல்’ என்னும் சொல்லிலிருந்து உருவானது என்பது மேலும் வியப்பிற்குரியது. ‘ceptacle’ சொல்லின் முழுவரலாற்றினைக் ‘கவ்வு-கவ்வுதல்’ சொல்வரலாற்றில் காண்க.

யா – யார் – ஆர் – ஆரம் = மலர்களாலும் மணிகளாலும் கட்டப்படும் மாலை (‘ஆரம் தாங்கிய அலர்முலை’, நெடுநல்.136; ‘விறலியர்க்கு ஆரம் பூட்டி’, பதிற்.48:2; ‘நெடுவேள் மார்பின் ஆரம்’, அகம்.120:1) – கு. அரசேந்திரன், தமிழும் இந்தோ-ஐரோப்பிய மொழிகளும் மொழி உறவு ஆய்வு, ப.5-6.

ஆரம் - harmony

‘ஆர்’ வினையிலிருந்து பிறந்த ‘ஆரம்’ என்னும் தமிழ், அரன்-ஹரன், அரி-ஹரி போன்று சமற்கிருதத்தில் ‘hāra’ என்றானது. இச் சொல்லின் வேராக மானியர், hṛ என்னும் வேரினையும் to take, bear, carry in or on (with instr.), carry, convey, fetch, bring என்னும் வேர்ப்பொருளையும் உரைக்கிறார். தமிழில், கோத்தலால் ‘கோவை’ என மாலை குறிக்கப்படுவதுபோல், ஆர்தலாகிய கட்டுதல் பொருள்தரும் பிறிதொரு சொல்லால் ‘ஆரம்’ என்னும் சொல் பிறந்தது என்பதே பொருத்தம். ‘ஆரம்’ என்னும் தமிழ், ‘hāra’ எனத் திரிந்த திரிபினை, armonie என்னும் பழம் பிரெஞ்சுச்(Old French) சொல் harmonie எனத் திரிந்த திரிபுடன் ஒப்புநோக்குக. ‘harmony’ என்னும் இசைத்துறைச் சொல்லும் பொருந்துதல் பொருள்தரும் ‘ஆர்’ என்னும் தமிழ்வேரிலிருந்து பிறந்ததே. பண்ணுடனும் தாளத்துடனும் பொருந்தி அமைவதே இசையாகும். ‘பண் என்னாம் பாடற்கு இயைபின்றேல்’ என்பது திருக்குறள்(573). இக் குறள் பகுதிக்குப் பரிமேலழகர் ‘பண் என்ன பயத்ததாம் பாடல் தொழிலோடு பொருத்தமின்றாயின்’ என எழுதிய உரை பொருத்தமுடையது. பொருந்துதல் பொருள்தரும் ‘இயை-இயைதல்’ என்னும் சொல் வழியாகவே இயை-இசை என்னும் சொல் பிறந்தது.

கூடிய குயிலுவக் கருவிகள் எல்லாம்

குழல்வழி நின்றது யாழே யாழ்வழி

தண்ணுமை நின்றது தகவே தண்ணுமை      

பின்வழி நின்றது முழவே முழவொடு

கூடி நின்று இசைத்தது                                     (சிலம்பு.புகார்.அரங்கேற்று.138-142)

என்னும் இளங்கோவடிகளின் சிலப்பதிகாரம், ‘இசை’ சொல்லின் வேர்ப்பொருளையும், இசையின்கண் கருவிகள் சேர்ந்து முறைப்பட இசைத்ததன் பொருத்தத்தையும் அழகுற விளக்குகிறது. அகநானூற்றின் பிறிதொரு பாடலிலும் இசைக்கருவிகள் பொருந்திநின்று இசைக்கும் தமிழ்மரபு சுட்டப்பட்டுள்ளது.

செறிநடைப் பிடியொடு களிறுபுணர்ந் தென்னக்

குறுநெடுந் தூம்பொடு முழவுபுணர்ந்து இசைப்பக்

கார்வான் முழக்கின் நீர்மிசைத் தெவுட்டும்

தேரை ஒலியின் மாணச் சீரமைத்துச்

சில்லரி கறங்கும் சிறுபல் லியத்தொடு               

பல்லூர் பெயர்வனர் ஆடி ஒல்லெனத்

தலைப்புணர்த்து அசைத்த பல்தொகைக் கலப்பையர்              (அகம்.301:16-22)

‘ஆர்தல்-கட்டுதல்’ என்னும் வினைவடிவம் *ar என இந்தோ-ஐரோப்பியத்தில் கட்டுதல் (to fit together) பொருளில் சென்று சேர்ந்தது. இவ் ‘ஆர்’ வேர் தோற்றுவித்த ‘harmony’, ‘harmonium’ ஆகிய இசைத்துறைச் சொற்கள் கொண்ட பொருளினை மேலுரைத்த சங்க இலக்கியப் பகுதி பொருந்த விளக்குவதாக உள்ளது.

இவ் இடத்தில், மேலை இந்தோ-ஐரோப்பியத்தில் புழங்கும் ‘trumpet’ சொல் பற்றியும் குறிப்பிட்டாகவேண்டி இருக்கிறது. ‘தூம்பு’ என்னும் சொல், தமிழில் துளைப்பொருளில் உருவாகி வளர்ந்தது. இதன் விரிவான வரலாற்றை ‘தூம்பு’ சொல் வரலாற்றில் காணலாம். ‘தூம்பு’ என்னும் இச் சொல், மூங்கில் முதலிய நிலைத்திணைகளைத் துளையிட்டு உருவாக்கிய இசைக்கருவியையும் குறிப்பதைச் சங்க இலக்கிய வழி அறியமுடிகிறது. இத் தூம்பு’வாகிய இசைக்கருவி, குறுந்தூம்பு, நெடுந்தூம்பு என இரண்டாக இருந்ததையும் மேற்கூறிய அகநானூற்றுப் பாடலடியில் காணலாம். குறுந்தூம்பின் ஒலி, பெண் யானையின் ஒலியை ஒத்ததாகவும் நெடுந்தூம்பின் ஒலி, ஆண் யானையாகிய களிற்றின் ஒலியை ஒத்ததாகவும் மேற்கூறிய அகநானூற்றுப் பாடல்வழி அறியமுடிகிறது. இவ் அகப்பாடல் குறித்த இசைக்குழுவில் குறுந்தூம்பு, நெடுந்தூம்பு ஆகிய இரண்டும் பொருத்தமான முறையில் அங்கு இசைக்கப்பட்டன என்பதனை, ‘செறிநடைப் பிடியொடு களிறு புணர்ந்தென்னக் குறுநெடும் தூம்பொடு முழவு புணர்ந்து இசைப்ப’ என்னும் தொடரில் காணமுடிகிறது. இசைக்கருவியைக் குறித்த ‘தூம்பு’ என்னும் இச் சொல், மேலை இந்தோ-ஐரோப்பிய இலத்தீனில் ‘tuba’ என அழைக்கப்படுகிறது. ‘tuba’ ஆகிய இவ் இலத்தீன் சொல்லிலிருந்தே ‘trumpet’ என்னும் ஆங்கிலச் சொல் பிறந்ததாக வேர்ச்சொல் அறிஞர் கீற்று எழுதியுள்ளார். C.O.D. ஆங்கில அகராதி, ‘(of an elephant etc.) make a loud sound as of a trumpet’ என எழுதியிருப்பது சங்க அகநானூற்றுப் பாடலின் யானையின் தூம்பு ஒலியோடு பொருந்தியிருப்பது வியக்கத்தக்கது.

Trumpet கருவியின் ஒலி, யானை முதலான விலங்குகளின் ஒலி என்பதை of an elephant etc. எனக் குறித்த விளக்கத்தின்வழி, trumpet ஒலி, வேறு பிற விலங்குகளின் ஒலிக்கும் உவமையாக்கப்பட்டுள்ளது தெரியவருகிறது. சங்க இலக்கியத்தில் மான்கள் கூட்டமாக நின்று ஒலிக்கும் ஒலி, தூம்புவாகிய இசைக்கருவியின் ஒலியோடு ஒத்திருப்பது சுட்டப்பட்டுள்ளது (‘கணக்கலை இகுக்கும் கடுங்குரல் தூம்பு’, அகம். 82:5).

திரவிட மொழிகளில் தமிழின் ‘ஆர்’

369 Ta. ār (-v-, -nt-) to wear, put on; (-pp-, -tt-) to bind, tie, gird, put on, wear; ārppu tie, bondage. Ma. āruka to put on (as clothes or jewels). Tu. arkalů, arkaḷů, (B-K.) arkaṭů a knot, tie. Te. ānu to put on, wear (with -n- < -r-; cf. inu [474], kunuku [1902], penu [4411], and ānu [368]). Konḍa (BB.) ara- to put on (hat, shirt, spectacles). Pe. arpa- to put on (coat, on another), fix (load on carrying-yoke); arpiyā- (< arpiya ā-) to put on, wear (coat). DEDS(N) 53.

மேலை இந்தோ-ஐரோப்பியத்தில் தமிழின் ‘ஆர்’

           ஆர் - *ar (to fit together) – arm (Eng.)

          ஆர் – *re (to reason, count) – rite (Eng.)

கீழை இந்தோ-ஐரோப்பியத்தில் தமிழின் ‘ஆர்’

            ஆர் - *ar (to fit together) – irmah (Skt.)

            ஆர் - *re (to reason, count) - radh (Skt.)

English words derived from Tamil ār connoting ‘tying’ (72)

adorn; alarm; Alfred; aristarchy; aristo-; aristocracy; arithmetic; arm-n1; arm-n2; armada; armadillo; armament; armature; armilla; armistice; armoire; armor; armory; army; arraign; art; arthralgia; arthritis; arthro-; arthropod; arthroscopy; article; articulate; artifact; artifice; artisan; artist; conrad; coordination; disarm; dread; Eldred; Ethelred; gendarme; harmony; hatred; hundred; inert; inertia; inordinate; kindred; logarithm; ordain; order; ordinal; ordinance; ordinary; ordinate; ordnance; ornament; ornate; primordial; ralph; rate; rathskeller; ratify; ratio; ration; read; reason; rede; rhyme; riddle; rite; ritual; subordinate; suborn.

The base forms of the above-mentioned words in the West Indo-European languages are given below:

Gk. arkhia ‘government,’ arithmos ‘number, counting, amount,’ arthron ‘joint,’ aristos ‘best of its kind, noblest, most fitting’; Lat. arma ‘weapons, tools, implements (of war),’ armus, arma ‘gear, tools, ship’s tackle, weapons of war,’ artus ‘a joint,’ ritus ‘custom, usage, a religious observance or ceremony,’ reri ‘to reckon, think, calculate’; Proto-Ital. ordn ‘row, order,’ ordiri ‘to begin to weave’; Proto-G. redan, redaz, rath ‘reckoning, number’; O.E. rim ‘number.’

Root forms of Tamil root ār found in the etymological dictionaries of the West:

Skeat: ar “to gain, acquire, fit,” ra “to fit”; Pokrony: ar-1*, themat. (a)re-, heavy basis arǝ-, rē- and i-basis (a)rī̆-, rēi- “to move, pass” (174); Fiona: h₂er “to join, fit” (35); American Heritage: ar - arǝ- “to fit together” (8283); Online Etymology: *ar- “to fit together,” *re- “to reason, count.”

Derivatives segregated into different groups based on phonetic variations of Tamil ār

Group I

Words from Tamil ār evolved out of *ar- and *re-’s phonetic forms ar, uhr, uht, uhs, aam, awn, awd and aat

*ar- and *re-’s base forms in the West Indo-European languages found in the Online Etymology Dictionary and other dictionaries are given below: 

Gk. arkhia ‘government,’ arithmos ‘number, counting, amount,’ arthron ‘joint,’ aristos ‘best of its kind, noblest, most fitting’; Lat. arma ‘weapons, tools, implements (of war),’ armus, arma ‘gear, tools, ship’s tackle, weapons of war,’ artus ‘a joint’; Proto-Ital. ordn ‘row, order,’ ordiri ‘to begin to weave.’

Etymological development of Tamil ār:

il ‘aggregation’ → iy → iyai → iyā → yā → yā → yār → ār ‘constructing, to bind, hold fast’ → *ar- ‘to gain, acquire, fit,’ *re- (a variant of *ar-) 'to reason, count' → ar, uhr, uht, uhs, aam, awn, awd, aat

Group II

Words from Tamil ār evolved out of *ar- and *re-’s phonetic forms ra, ray, re, ri, rid, ree, and ruh

*ar- and *re-’s base forms in the West Indo-European languages found in the Online Etymology Dictionary and other dictionaries are given below:  

Proto-G. redan, redaz, rath ‘reckoning, number’; Lat. ritus ‘custom, usage, a religious observance or ceremony,’ reri ‘to reckon, think, calculate’; O.E. rim ‘number’; Gk. arithmos ‘number.’

Etymological development of Tamil ār:

il ‘aggregation’ → iy → iyai → iyā → yā → yā → yār → ār ‘constructing, to bind, hold fast’ → *ar- ‘to fit together,’ *re- ‘to reason, count’ → ra, ray, re, ri, rid, ree, ruh

Tamil ār in the East Indo-European Languages

Total no. of East Indo-European words originated from the Tamil root ār: 77