கடு(கூர்மை) -kaṭu(sharpness)

Eg - Eng.: corner, horn; Skt.: siras

தமிழ்

English

வேர்ச்சொல்: கல் (பொருள்: கூட்டம்)

கல் – கல – கலத்தல் = சேர்த்தல் (‘பாலொடு தேன் கலந்து அற்றே’, குறள்.1121; ‘கலப்பேன்கொல்’, குறள்.1267); கல் – கல் + து – கற்று – கற்றை = திரள் (‘கற்றை வேய்ந்த கழித்தலைச் சாம்பு’, பெரும்பாண்.150); கல் – கள் – களம் = வயற்களம் (‘பெருங்களம் தொகுத்த உழவர்’, அகம்.30:8); போர்க்களம் (‘களம்புகல் ஓம்புமின் தெவ்விர்’, புறம்.87:1); ஆடுகளம் (‘யானுமோர் ஆடுகள மகளே’, ‘குறுந்.31:4); கல் – கள் – கண் – கணம் = கூட்டம் (‘மான்கணம்’, புறம்.90:3); கல் – கள் – கள் + து – கண்டு = பொருள் திரட்சி (‘வாயூறு கண்டு’, தாயு.சித்தர்.8:1); கல் – கள் – கள்+து – கட்டு – கட்டுதல் = பிணைத்தல் (‘பொன்செய் புனையிழை கட்டிய மகளிர்’, குறுந்.21:2); கல் – கள் – கள் + து – கட்டு – கட்டி = பொருள் திரட்சி (‘தேம்பூங் கட்டி’, குறுந்.196:2).

‘கல்’ வேரிலிருந்து தோன்றும் கூட்டக்கருத்துச் சொற்கள் பற்றிய விரிவான விளக்கத்திற்குக் ‘கடு(வலிமை)’ சொல் வரலாறு காண்க.

கூட்டக்கருத்தில் கூர்மைக்கருத்து

கூட்டக்கருத்தில் கூர்மைக்கருத்துப் பிறக்கும். ஒரு பொருளினைப் பிறிதொரு பொருளுடன் நெருக்கித் தேய்ப்பதன்வழி உருவாவது கூர்மை ஆகும்.

கல் – கற் – கர் – கரு – கரு + கு – கருக்கு = அறுத்தல் கருவிகளிலும் பனைமட்டை போன்ற நிலைத்திணைகளின் விளிம்புப் பகுதியிலும் அமைந்திருக்கும் கூர்மைத்தன்மை (‘பைங்காற் கருக்கு’, குறுந்.281:1; ‘பனைத்தலைக் கருக்கு’, குறுந்.372); கல் – கற் – கர் – கரு – கரு+இ – கருவி (‘மயிர்குறை கருவி’, பொருநர். 29; ‘கவைமுள் கருவி’, முல்லைப்.35).

கூர்மைப் பொருளில் பிறந்த ‘கருவி’ என்னும் சொல், மக்கள் வாழ்க்கையில் கூரிய ஆயுதங்களைக் குறித்ததற்கும் அப்பால், அன்றாட வாழ்வுடன் ஒரு முதன்மைப் பொருளாகவும் துணைப்பொருளாகவும் ஆனது. அதன் காரணமாக, ‘கருவி’ என்னும் சொல், வாழ்விற்கு முதன்மையான அறிவினைக் குறிக்கவும் தமிழில் ஆளப்பெற்றுள்ளது. ‘அறிவு அற்றங் காக்கும் கருவி’, (குறள்.421) என்னும் குறளில் ‘அறிவு’ கருவியானது. வாழ்வின் பல நேரங்களிலும் துணையாகும் பொருள்களும் பின்னர்க் ‘கருவி’ எனப்பட்டுள்ளன. ‘அருவினை என்ப உளவோ கருவியாற் காலம் அறிந்து செயின்’ (குறள்.483) என்னும் குறளின் ‘கருவி’, துணைப்பொருளானதற்கு எடுத்துக்காட்டு.

பணிகள் பலவற்றுக்கும் கருவிகள் காரணம் ஆதலால், இலக்கணத்தில் மூன்றாம் வேற்றுமை கருவிப்பொருள் வேற்றுமை எனவும் சொல்லப்பட்ட பொருள் வளர்ச்சி பெரிதும் வியத்தற்குரியது. (‘மூன்றாகுவதே ஒடு எனப் பெயரிய வேற்றுமைக் கிளவி வினைமுதல் கருவி அனைமுதற்றதுவே’, தொல்.சொல்.73)

கல் – கள் – கள் + இ - கள்ளி = கூர்மையான முட்செடி (‘கவைமுட் கள்ளி’, குறுந்.174:2); கல் – கள் – கண் – கணிச்சி = கூர்மையான மழு ஆயுதம் (‘கணிச்சிக் கூர்ம்படை’, புறம்.195:4); கல் – கள் – கண் – கணை = கூரிய அம்பு (‘பொருகணை’, பெரும்பாண்.70); கல் – கள் – கள்+து – கண்டு – கண்டி = கூர்மையான உருத்திர அக்கமணி (‘கண்டியிற் பட்ட கழுத்திடையீர்’, தேவா.அப்.928:1); கல் – கள் – கள்+து – கண்டு – கண்டல் = முள்ளுடைய தாழை(‘கண்டல் வேலி’, நற்.191:5); கல் – கள் – கள்+து – கண்டு – கண்டம் – கண்டங்கத்திரி = சிறிய முட்செடி; கல் – கள் – கள்+து – கண்டு – கண்டம் – கண்டபலா(சமற்.) = பலாப்பழம்; கல் – கள் – கள்+து – கண்டு – கண்டம் –காண்டம் – காண்டா மிருகம் = மூக்கில் கொம்புடைய மிருகம். ஒ.நோ.கடு-கர-*ker (horn, head) - keros – ceros – rhinoceros; கல் – கள் – கள்+து – கடு = கூர்மை (‘கடுநுனைப் பகழி’, தொல்.சொல்.378, தெய்வ.உரை; ‘கட்டு ஆர் கடு மத்திகை’, கம்ப. யுத்த.இரணி.115:3); கல் – கள் – கள்+து – கடு – கடு + இ – கடி = கூர்மை (‘கடியென் கிளவி வரைவே கூர்மை’, தொல்.சொல்.383).

ஒ.நோ.:

வேர்ச்சொல்: அல் (பொருள்: கூட்டம்)

அல் – அல்லது = நெருக்கமானது; அல் – அள் – அள்+து – அண்டு = நெருங்கு.

வேர்ச்சொல்: அல் (பொருள்: கூர்மை)

அல் – அல்+கு – அக்கு = கூரிய உருத்திர அக்குமணி; கூர்மையான எருத்துத் திமில் (பிங்கல.3036, ஒ.நோ. குவை இமில் விடை, அகம்.113); அக்கு-அக்கம் = பெரிய கூரிய உருத்திர அக்கமணி (‘அக்கம்’, திருப்பு.416:5); அல் – அய் – அயில் = கூர்மை (‘அயில்நுனை மருப்பு’, முல்லைப். 34; ‘அயில் உளி’, சிறுபாண்.52); அல் – அய் – ஆய் – ஆயுதம் = கூர்மையான படைக்கருவி.

வேர்ச்சொல்: குல் (பொருள்: கூட்டம்)

குல் – குலை = தொகுதி; குல் – குலம் = கூட்டம்.

வேர்ச்சொல்: குல் (பொருள்: கூர்மை)

குல் – குற் – குர் – கூர் = கூர்மை (‘கணிச்சிக் கூர்ம்படை’, புறம்.195:4)

திரவிட மொழிகளில் ‘கடு’

1135 Ta. kaṭu (-pp-, -tt-) to throb and pain (as from sting, venomous bite, prick, toothache), ache (as from rheumatism, colic, dysentery, the leg from walking, head from carrying load, arm from writing), kaṭutt-ēṟu wasp, hornet; kaṭuppu throbbing pain, aching; kaṭumai severity; kaṭi sharpness, keenness; kaṭukka sharp, worse (as pain); kaṭi extreme, sharp; kaṭayuka to pain; (Tiyya) kaṭaccilu pain. Ka. kaḍu, kaṭṭa, kaṭṭu, kaḍi, kaḍadu, kaḍidu intensity; kaḍupu, kaḍipu, kaḍuhu, kaḍume force, vehemence, severity. Kol. (Pat., p. 103) keḍed severe. Go. (Ko.) kaṭi severe (of pain) (Voc. 466). Konḍa (BB) kaṭu sharp. Kui kaṭi nōmeri a severe fever; DED (S, N) 952.

மேலை இந்தோ-ஐரோப்பியத்தில் தமிழின் ‘கடு’

கடு-கர-*ker (horn, head) – corner, horn

கடு-கர-*ker (horn, head) – cervical, cerebral

*ker – cervical: ககர – சகர மாற்றம். ஒ.நோ. முழுகு – முழுசு (சொல் இறுதித் திரிபு); கன்னம் (துளை) – *ken (empty) - kenotaph – cenotaph; கப்பு(துளை) - *kap (head) – chapter, chief, chef; *kemp (to bend, crook) – change

கீழை இந்தோ-ஐரோப்பியத்தில் தமிழின் ‘கடு’

கடு – கர – khara – siras (Skt.)

கடு – கர: ட – ர மாற்றம். ஒ.நோ.: குடம்பை – குரம்பை; படகு – barque, குடகு – Coorg; குடங்கு – குரங்கு - *krengh(bend) – ring

குறிப்பு:

horn – ṡṛiṅga உறவின் பொருத்தமின்மை

‘horn’ ஆகிய மேலை இந்தோ-ஐரோப்பியச் சொல்லும், ‘ṡṛiṅga’ ஆகிய கீழை இந்தோ-ஐரோப்பியச் சொல்லும் விலங்குகளின் கொம்பினைக் குறிப்பன. கீழை இந்தோ-ஐரோப்பிய வேர்ச்சொல் அறிஞர்களும் மேலை இந்தோ-ஐரோப்பிய வேர்ச்சொல் அறிஞர்களும் இவ் இரண்டு சொற்களையும் பொருள் அடிப்படையில் உறவாக இருப்பதைக் கருத்திற்கொண்டு சொல் அடிப்படையிலும் இவற்றை ஒன்றாக்கி உரைத்துள்ளனர். கூர்மைப்பொருள் தரும் ‘கடு’ என்னும் தமிழ்ச்சொல் ‘ட-ர’ மாற்றத்தில் கீழை, மேலை இந்தோ-ஐரோப்பிய மொழிகளில் ‘khara’ என்றொரு வேராகிக் கூர்மைப்பொருள்களையும் கூர்மையுடைய விலங்குகளின் கொம்பினையும் குறித்துள்ளது. இந்த ‘khara’ சொல்லின் வழியில் பிறந்தனவே மேலை இந்தோ-ஐரோப்பிய ‘horn’, ‘(rhino)ceros’ சொற்களும் கீழை இந்தோ-ஐரோப்பியச் சமற்கிருதத்தில் தலையினைக் குறிக்கும் ‘siras’ சொல்லும்.

கீழை இந்தோ-ஐரோப்பியச் சமற்கிருதத்தில் கொம்பினைக் குறித்த ‘ṡṛiṅga’ என்ற சொல், ‘அங்கு’ என்னும் வளைவுப்பொருள் தரும் தமிழ்ச்சொல்லிலிருந்து அங்கு-சங்கு-‘ṡṛiṅga’ என்பதாகப் பிறந்ததாகும். ‘horn’, ‘ṡṛiṅga’ ஆகிய இவ் இரண்டினையும் கீழை, மேலை இந்தோ-ஐரோப்பிய அறிஞர்கள் இணைத்து உரைத்தது பொருத்தமில்லை. ‘horn’ சொல்லின் வரலாற்றினைக் கூர்மைப்பொருள் ‘கடு’ சொல் வரலாற்றுப் பகுதியிலும் ‘ṡṛiṅga’ சொல்லின் வரலாற்றினை வளைவுப்பொருள் ‘அங்கு’ சொல் வரலாற்றுப் பகுதியிலும் விரிவாகக் காண்க.

English words derived from Tamil kaṭu connoting ‘horn’(41)

alpenhorn; Capricorn; carat; carotene; carotid; carrot; cerato-; cerebellum; cerebral; cerebrum; cervical; cervix; charivari; cheer; chelicerae; Corinth; Corinthian; corn; cornea; corner; cornet; cornucopia; cranium; currant; flugelhorn; hart; hartebeest; horn; hornbeam; hornblende; hornet; keratin; kerato-; migraine; monoceros; reindeer; rhinoceros; saveloy; serval; triceratops; unicorn.

The base forms of the above-mentioned words in the East and West Indo-European languages are as follows:

Gk. kranion ‘skull, upper part of the head,’ keras ‘horn of an animal; horn as a substance; horn as a material,’ karōton ‘carrot,’ kara ‘head’; Pela. kar- ‘point, peak’; Lat. cornu ‘horn’ ‘horn of an animal,’ cornua ‘horn, hard growth on the head of many mammals,’ cornus ‘horn’; Proto-G. hurni; Swed. ko ‘cow’; Lat. cerebrum ‘the brain,’ cervix ‘the neck, nape of the neck,’ cervus ‘stag’; Gk. keras ‘horn of an animal,’ karē- ‘head’; G. hirsch ‘deer, stag, hart,’ keru; Proto-G. hurni; O.S. hornobero ‘hornet.’

Lexical and semantic expansions of the Tamil parent root kal of kaṭu in Tamil:

kal ‘aggregation’- kala-kalattal ‘joining’; kal-kal+tu-kaṟṟu-kaṟṟai ‘cluster’; kal-kaḷ-kaḷam ‘agricultural land’; pōrkkaḷam ‘battlefield’; āṭukaḷam ‘playground’; kal-kaḷ-kaṇ-kaṇam; kal-kaḷ-kaḷ+tu-kaṇṭu ‘material accumulation’; kal-kaḷ-kaḷ+tu-kaṭṭu-kaṭṭutal ‘binding, tying’; kal-kaḷ-kaḷ+tu-kaṭṭu-kaṭṭi ‘material accumulation’; kal-kaṟ-kar-karu-karu+ku-karukku ‘sharpness that is seen in cutting tools and plants such as palms’; kal-kaṟ-kar-karu-karu+i-karuvi ‘tool’; kal-kaḷ-kaḷ+i-kaḷḷi ‘a sharp thorny plant’; kal-kaḷ-kaṇ-kaṇicci ‘a sharp weapon’; kal-kaḷ-kaṇ-kaṇai ‘sharp arrow’; kal-kaḷ-kaḷ+tu-kaṇṭu-kaṇṭi ‘sharp rudraksha bead’; kal-kaḷ-kaḷ+tu-kaṇṭu-kaṇṭal ‘fragrant screw-pine’; kal-kaḷ-kaḷ+tu-kaṇṭu-kaṇṭam-kaṇṭaṅkattiri ‘small thorny plant’; kal-kaḷ-kaḷ+tu-kaṇṭu-kaṇṭam-kaṇṭapalā ‘jack fruit’; kal-kaḷ-kaḷ+tu- kaṇṭu-kaṇṭam-kāṇṭam-kāṇṭā mirukam ‘rhinoceros, a beast with a sharp horn’; kal-kaḷ-kaḷ+tu-kaṭu ‘sharpness’; kal-kaḷ-kaḷ+tu-kaṭu-kaṭu+i-kaṭi ‘sharpness.’

Root forms of Tamil kaṭu found in the etymological dictionaries of the West:

Skeat: kar “to be hard or rough”; Pokorny: k̂er-, k̂erǝ-: k̂rā-, k̂erei-, k̂ereu “head, horn” (1712); American Heritage: ker- “horn, head” (8406); Fiona: kerh₂ “top, horn” (29); Online Etymology: kar “horn, head”; ker “point, peak.”

Derivatives segregated into different groups based on phonetic variations of Tamil kaṭu

Group I

Words from Tamil kaṭu *kar-, *ker-’s evolved out of phonectic forms kuhr, kar, kawr, kawn, ker, kehr, kray, gray and ray

*kar-, *ker-’s base forms in the West Indo-European languages mentioned in Online Etymology Dictionary and other dictionaries are given as follows:

Etymological development of Tamil kaṭu:

kal → kaḷ → kaḷ+tu → kaṭu ‘sharpness’ → kara → *kar- *ker- → kuhr, kar, kawr, kawn, ker, kehr, kray, gray, ray