அங்கு-aṅku

    *ang-/*ank (to bend) என மேலை இந்தோ-ஐரோப்பிய மொழிகளில் வழங்கும் வேருக்கும் வேர்ப்பொருளுக்கும் தமிழின் ‘அங்கு’ சொல் மூலமாகும். ‘அங்கு’ ஆகிய இச் சொல் பிறந்த வரலாற்றைப் பாவாணர், வணங்கு > வாங்கு > வங்கு > அங்கு என வளைதல் பொருள் மூலத்தில் பிறந்ததென விளக்கினார் (தேவ.1, ப.150). உயிர் மெய்ம் முதற்சொல்லாகிய ‘வணங்கு’, வாங்கு > வங்கு > அங்கு என உயிர் முதற் சொல்லாகத் திரிந்தது. இதற்குச் சருக்கரம் > சருக்காரம் > சர்க்காரம் > சக்காரம் > அக்காரம் (அக்கார அடிசில் > சர்க்கரைப்பொங்கல்) என்ற சொல்லினை ஒப்புநோக்காக எடுத்துரைத்தார்.

அங்கு > யங்கு > சங்கு

    ‘வணங்கு’ ஆகிய சொல்வழிப் பிறந்த ‘அங்கு’ சொல், தமிழில் பழமை யானது. ‘சங்கு’ என்ற சொல்லின் முன்வடிவம் ‘அங்கு’ என்பதாகும். அமர் > யமர் > சமர்; அந்தி > யந்தி > சந்தி போன்று ‘அங்கு’ ஆகிய சொல், அங்கு > யங்கு > சங்கு எனப் பிறந்தது. ‘சங்கு’ சொல், வளைவுப் பொருளில் தமிழில் பிறந்த சொல் என்பதைச் சங்கினைக் குறிக்கத் தமிழில் வழங்கும் ‘வளை’, ‘புரி’, ‘கோடு’ ஆகிய சொற்க ளாலும் உணரலாம். வளைவாக இருப்பதால் சங்கு, ‘வளை’ எனப்பட்டது. வலமாக வளைந்த சங்கு ‘வலம்புரி’ எனவும் இடமாக வளைந்த சங்கு ‘இடம்புரி’ எனவும் அழைக்கப்பட்டன. ‘கோடு’ என்னும் வளைவுப்பொருள் சொல்லால் சங்கு அழைக்கப்பட்ட வழக்கிலும் வளைவுப் பொருளே மூல மாக இருப்பதைக் காண்கிறோம். ‘அங்கு’ ஆகிய சங்கினைக் குறித்த சொல், நாலடியாரில் வலித்தல் ஒலி மாறுபாட்டில் ‘அக்கு’ என வழங்கு கிறது. திவாகர நிகண்டில் ‘அக்கு சங்குமணி’(திவா.105) எனவும் ‘மனவே அக்கும் மணியும் ஆடையும்’ (திவா. 2217) எனவும் கூறிய இடங்களில் சங்கு, ‘அக்கு’ சொல்லால் குறிக்கப் பட்டுள்ளது. ‘அக்கு’ ஆகிய இச் சொல், ‘அங்கு’ சொல்லின் வலித்தல் வேறு பாட்டு வடிவமாகும். சங்கு ஈன்ற முத்தினை, ‘அங்குமுத்து > அங்கமுத்து’ என அழைக்கும் வழக்கம் தமிழில் உண்டு. இவ் இடத்திலும் ‘சங்கு’ சொல்லின் முந்தைய வடிவ மான ‘அங்கு’ ஆகிய பழைய வடிவினைக் காண்கிறோம்.

    ‘அங்கு’ ஆகிய வளைவுப் பொருள் சொல்லிலிருந்து அங்கணம், அங்குசம், அங்குசவி ஆகிய சொற்கள் பிறந் துள்ளன. கழிவுநீர் ஓடுவதற்கு ஏற்ற வாறு வளைவாகக் கட்டப்பட்ட நீர் ஓடும் வாய்க்கால் பகுதியே ‘அங்கணம்’ ஆகும். ‘அங்கணம்’ சொல்லினை ‘அங்கு+அணம்’ எனப் பிரித்தல் வேண்டும். இது வளைவுப் பொருளில் பிறந்த சொல் என்பதை, இவ் அங்கணத்தைக் குறிக்கும் பிறிதொரு சொல்லான ‘சாய்கடை’ என்ற சொல் லாலும் அறியலாம். சாய்வான இடமே ‘சாய்கடை’. ‘கடை’ சொல் இடப் பொருள் குறிக்கும் ஏழாம் வேற்றுமை உருபு. ‘அங்கணத்துள் உக்க அமிழ்து’ (குறள்.720) என்ற திருக்குறளிலும் ‘ஊர் அங்கண நீர் உரவுநீர் சேர்ந்தக் கால்’(நாலடி.175:1) என்ற நாலடியார்த் தொடரிலும் ‘அங்கணம்’ சொல் வளைந்த சாய்கடையைக் குறிப்பது காண்க. யானையை அடக்கும் கொக்கி போன்ற வளைவான கருவி ‘அங்குசம்’ எனப்படும். வளைந்த பயற்று வகை நிலைத்திணை ‘அங்குசவி’ எனத் தமிழில் அழைக்கப்படுவது உண்டு.

    உடம்பினைக் குறிக்கும் ‘அங்க’ என்னும் சமற்கிருதச் சொல் ‘அங்கு’ என்னும் தமிழின் வளைவுப் பொருள் வேரிலிருந்து உருவானதாகும். பெண்ணின் வளைந்த உறுப்பாகிய இடையினையே இச் சொல், முதலில் குறித்ததாக மானியர், சமற்கிருத வேர்ச்சொல் அகராதியில் எழுதி யுள்ளார். வளைந்த இடையினைக் குறித்த ‘அங்கு > அங்க’ ஆகிய இச் சொல், சினையாகு பெயராகப் பின்னர் முழு உடம்பினையும் குறிப்ப தாயிற்று. ‘உறுப்பியல்’ எனத் தமிழில் குறிக்கும் நூல் பகுதியினை ‘அங்க வியல்’ எனக் குறிக்கும் வழக்கம் உண்டு. நூலின் பகுதியைக் குறிக்கும் ‘அங்கவியல்’ சொல்லும் ‘அங்கு’ ஆகிய வேர்ச்சொல்லிலிருந்து உரு ானதாகும்.

அங்கு > சங்கு > ṡaṅkha > konkhē > concha > conch

    ‘அங்கு’ ஆகிய வளைவுப் பொருள் வேரிலிருந்து உருவான இத் தமிழ்ச் சொல், தமிழில் மட்டுமன்றிச் சமற்கி ருதத்திலும் ṡaṅkha எனச் சங்கினைக் குறிக்க வழங்குகிறது. ṡaṅkha ஆகிய வடமொழி வடிவம், சகர ககர மாற்றத்தில் மேலை இந்தோ-ஐரோப்பிய ஆங்கிலத்தில் conch என வழங்குகிறது. conch ஆகிய இச் சொல் இலத்தீனில் concha எனவும் கிரேக்கத் தில் konkhē எனவும் திரிந்து வழங்கு கிறது. இச் சொற்களுக்கெல்லாம் உரிய மூலவடிவம் தமிழின் ‘அங்கு’ சொல் என்பதைக் குறிக்காமல் மேலை இந்தோ-ஐரோப்பிய வேர்ச்சொல் அகராதிகள் *konkho என்றொரு கற்பித முந்து இந்தோ-ஐரோப்பிய வடிவினைக் காட்டியுள்ளன.

அங்கு > aṉga (சிங்.) > ṡṛiṅga (சமற்.)

வளைவுப்பொருள் தரும் தமிழின் ‘அங்கு’ சொல், சிங்களமொழியில் வளைந்த விலங்கின் கொம்பினைக் குறித்துள்ளது. ‘கொம்பு’, ‘கோடு’ என்ற தமிழின் சொற்கள் வளைவுப் பொருளில் பிறந்தவை. இச் சொற்கள் குறிக்கும் பொருளும் சிங்களத்தில் aṉga சொல் குறிக்கும் பொருளும் ஒன்றேயாகும். ‘அங்கு’ ஆகிய இத் தமிழ், வட இந்திய மொழிகளில் ‘சங்கு’ எனத் திரிந்து பின்னர், மெய் இரட்டித்து ṡṛiṅga என்றாகி விலங்கின் கொம்பினையும் குறிப்பாக மானின் கொம்பினையும் குறிக்கும் சொல் லாயிற்று. மேலும், வளைந்த தோற்றம் கொண்ட மலையினைக் குறிக்கவும் இந்த ṡṛiṅga சொல் சமற்கிருதத்திலும் வட இந்திய மொழிகளிலும் ஆளப் பெற்றுள்ளது. தமிழில் மலை வளைவுப் பொருளில் ‘கோடு’ என அழைக்கப் பட்டது இங்கு ஒப்பு நோக்கிக் கருதத் தக்கது. ṡṛiṅga giri என்னும் மலையைக் குறித்த சொல்லின் ṡṛiṅga சொல், தமிழின் ‘அங்கு’ வழி உருவானதே. ṡṛiṅga giri ஆகிய இச் சொல்லே பின்னர்ச் சமற்கிருதத்தில் ṡṛiṅgeri என்றானது. ṡṛiṅga giri சொல்லின் giri சொல், ‘கல்’ என்ற மலையைக் குறித்த தமிழ்ச் சொல்லின் திரிபு என்று ஆர்.எல்.தருநர் (R.L.Turner) தன் அகராதியில் எழுதியுள்ளார்.

    தமிழின் ‘இஞ்சி’ சொல், இஞ்சி > யிஞ்சி > ginge > ginger என மேலை இந்தோ-ஐரோப்பியத்தில் திரிந்தது. தற்போது வெளிவரும் ஆக்சுபோர்டு ஆங்கிலப் பேரகராதியில் ginger சொல்லின் வரலாறு, தமிழோடு பொருத்தி எழுதப்பட்டுள்ளது. ஆயின், முந்தைய ஆங்கில வேர்ச்சொல் அகராதிகள், ṡṛiṅga என்னும் கொம்பினைக் குறித்த சமற்கிருதச் சொல்லிலிருந்து ginger சொல் உருவானதாக எழுதியிருந்தன. ṡṛiṅga ஆகிய கொம்பினைக் குறித்த சமற்கிருதச் சொல்லிற்கும் தமிழின் ‘அங்கு’ சொல் மூலம் என்பது இங்கு இயல்பாக விளக்கப்பட்டுள்ளது.

அங்கு > Angul (இலத்.) > Angles > Anglo

‘அங்கு’ ஆகிய தமிழின் வளைவுப் பொருள் சொல்லிலிருந்து, Angles என்னும் செருமானியச் சொல் பிறந்தது. டென்மார்க் நாட்டில் மீன் தூண்டில் போல் வளைந்து அமைந்திருக்கும் தீவு Angles எனப்பட்டது என்றும் அத் தீவில் குடியேறியிருந்த மக்கள் Angles என்றும் அவர்கள் பின்னர் கி.பி. நான்காம் நூற்றாண்டில் இங்கிலாந் தில் குடியேறினர் என்றும் அவர்கள் பேசிய மொழியே Anglish என்றாகிப் பின்னர் English என்றானது என்றும் ஆங்கில வேர்ச்சொல் அகராதிகள் அனைத்தினாலும் அறியமுடிகிறது. Anglish மக்களுடன் உறவுடைய மக்களாகப் பேசப்படுபவர்கள் Saxonic மக்கள். இவ் இருகுல மக்களையும் சேர்த்தே Anglo-Saxon என்ற சொல்லும் உருவாயிற்று. Saxonic என்ற மக்கள் குலத்தைக் குறித்த சொல், ‘செகு’ என்னும் வெட்டுதல் பொருள் குறித்த தமிழ் வேரிலிருந்து பிறந்ததைச் ‘செகு’ சொல் வரலாற்றுப் பகுதியில் காணலாம். உலகம் அறிந்த பெருமொழியாகிய English சொல்லின் வரலாறும் இவ்வாறு தமிழின் ‘அங்கு’ ஆகிய வளைவுப் பொருள் சொல்லி லிருந்து உருவாயிற்று.

மேலை இந்தோ ஐரோப்பிய மொழிகளில் தமிழின் ‘அங்கு’

    தமிழின் ‘அங்கு’ சொல், ankylos bent, crooked (Greek), ang(u)ere to compress in a bend, fold, strangle, angulus "an angle, a corner (Latin), aglu corner (Old Church Slavonic), anka loop (Lithuanian), ancleo ankle (Old English), ango hook (Old High German) எனப் பல வடிவங்களில் மேலை இந்தோ ஐரோப்பிய மொழி களில் வழங்குகின்றது.

அங்கு: வளைவு

வணங்கு > வாங்கு > வங்கு > அங்கு (திருக்குறள் மரபுரை, குறள். 720, பாவாணர்)

உயிர்மெய் முதல் உயிர்முதல் ஆகியது.

ஒ.நோ.: 1. சருக்கரம் > சருக்காரம் > சர்க்காரம் > சக்காரம் > அக்காரம் (அக்கார அடிசில் > சர்க்கரைப் பொங்கல்).

2. மருவுதல் = தழுவுதல். மருவும் உறுப்பு மருமம். மருமம் > மம்மம் > அம்மம் (மார்பு, மார்பில் சுரக்கும் பால்). ‘அம்மம் உண்ணத் துயில் எழாய்’ (பெரியாழ்.திருமொ.128:1); மருமம் > மம்மம் > mammals; மருவு > மார்வு > மார்பு.

அங்கு = வளைந்த சங்கு. ‘அக்கே போல் அங்கை’ (தொழுநோயினால் விரல்கள் நீங்கிய சங்கு போன்ற கை, நாலடி. 123:1). அங்கு > அக்கு, வலித்தல் வேறுபாடு. அங்கு > அக்கு = வளைந்த சங்குமணி (‘அக்கு இன்னகை’, திருக்கோவை.376:3, அக்கு-அக்குமணி, சங்குமணி- பேரா. உரை)

‘வளை’, ‘கோடு’, ‘புரி’ ஆகிய மூன்று சொற்களும் வளைவுப் பொருளில் சங்கினைக் குறித்தன. அதே வளைவுப் பொருளில்தான், வளைந்த சங்கு, ‘அங்கு’ எனப்பட்டது. எ.கா.: ‘வளை ஞரல’ (முருகு.120), ‘கோடு நரல் பௌவம்’ (பதிற்.46:11); ‘வலம்புரி முத்தே’ (சிலம்பு. மனையறம்.73) .

 அங்கு > அங்கு+அணம் (தொழிற் பெயர் ஈறு) > அங்கணம் (சாய்கடை > சாக்கடை, வாட்டஞ்சாட்டமாய் இருக்கும் சாலகம். ‘அங்கணத்து உக்க அமிழ்து’, குறள்.720)

    அங்கு > அங்குசம்=யானையை அடக்கும் வளைந்த கொக்கி (‘அங்குசம் கடாவ ஒருகை’, முருகு.110; ‘நிறை எனும் அங்குசம் நிமிர்ந்து போயதே’, கம்ப.பால.மிதிலை.40:4. ‘நிறை’ என்னும் பண்பு அங்குசமாக இங்கு உருவகப் படுத்தப்பட்டது. யானையைச் செல்ல விடாமல் தடுத்து அடக்கப் பயன்படுத்தும் வளைந்த தோற்றமுடைய அங்குசம் போல், கன்னியாகிய சீதை தன் நிறை என்னும் வளைந்த கொக்கியினால் இராமன்மீது செல்லும் மனத்தினைத் தடுக்க முயன்றாள். ஆயின், இராமனின் பேரழகினால் அவளின் மனம் அடங்கா மல் இராமன் பின் சென்றது. இதன் காரணமாக வளைந்திருந்த அங்குசம் மன இயக்கத்தால் நிமிர்ந்த வடிவம் பெற்று விட்டது. கம்பர் இப் பாடலில் ‘அங்குசம்’ என்னும் சொல், வளைவுப் பொருளில் தமிழில் பிறந்தது என்பதை ஆழமாக உணர்ந்து எழுதியுள்ளார்.)

அங்கு > அங்குசம்=வாழை (வளைந்த குலை தள்ளுகின்ற காரணத்தால் வாழை ‘அங்குசம்’ எனப்பட்டது). வாழை, குலை தள்ளியபின், சிறப்பாகப் பூ விரியுமுன், அங்குசம் போன்ற தோற்றங் கொள்ளு தலால் அங்குசம் என்னும் உவமை யாகுபெயர் பெற்றது போலும். (செ.சொ.பி.பே., ப.69).

    அங்கு > அங்குசவி = வளைந்த பயற்று வகை; அங்கணம் > சாய்கடை (‘அங்கணத்துள் உக்க அமிழ்தற்றால்’, குறள்.720). சாய்கடை = சாய்வான இடம். கடை = இடப்பொருள் உணர்த்தும் ஏழாம் வேற்றுமை உருபு.

அங்கு > யங்கு > சங்கு (அகர சகர மாற்றம். ஒ.நோ.: அவை > யவை > சவை > சபை; அமர் >  யமர் > சமர்)

மேலை இந்தோ-ஐரோப்பியத்தில் தமிழின் ‘அங்கு’

அங்கு > *ang/ank(to bend) > áṅga(Skt.) > angle (Eng.)

அங்கு > யங்கு > சங்கு > ṡaṅkhá > *konkho(mussel) > conch

கீழை இந்தோ-ஐரோப்பியத்தில் தமிழின் ‘அங்கு’

அங்கு > áṅga

அங்கு > யங்கு > சங்கு > ṡaṅkhá

அங்கு > யங்கு > சங்கு > ṡṛiṅga

English words derived from Tamil aṅku connotating 'bend' (36)

anchor; anchylosis; angle; angler; Anglican; anglice; anglicism; anglicize; angling; anglist; Anglo-; Anglo-American; Anglo-French; Anglo-Indian; Anglo-Latin; Anglo-Norman; Anglo-Saxon; anglomania; anglophile; anglophobia; anglophone; angora; angular; ankle; Ankylosarus; conch; Conchology; conk; English; english-n2; pentangle; quadrangle; quinquangular; rectangle; septangle; triangle.

The base forms of the above-mentioned words in the West Indo-European languages are given below:

Lat. angulus  ‘an angle, a corner’; E. konk; Gk. konkhē  ‘mussel, cockle.’

Lexical and semantic expansions of the Tamil parent root vaṇaṅku of aṅku in Tamil :

vaṇaṅku-vāṅku-vaṅku-aṅku ‘curvy conch’; aṅku-akku ‘curvy beads’; aṅku-aṅkaṇam (aṅku+aṇam) ‘drainage’; aṅku-aṅkucam ‘curved goad used for taming elephant’; aṅku-aṅkucam ‘banana tree’; aṅku-aṅkucavi ‘horse gram.’

Root forms of Tamil aṅku found in the etymological dictionaries of the West:

Skeat: ak, ank “to bend”; Pokorny: ank-2, ang- “to bend” (128), k̂onkho “clamshell” (1757); Fiona: h₂enk “angle” (183), konkho “shell” (218); Online Etymology: *ang-/*ank- “to bend,” *konkho- “mussel.”

Derivatives based on phonetic variations of Tamil aṅku

Words from Tamil aṅku evolved out of *ang-/*ank-,*konkho-’s phonetic forms ang, awng, ank, ongk, ing, and awn

*ang-/*ank-, *konkho-’s base forms in the West Indo-European languages found in the Online Etymology Dictionary and other dictionaries are given below:

Lat. angulus  ‘an angle, a corner’; E. konk; Gk. konkhē  ‘mussel, cockle.’

Etymological development of Tamil aṅku:

vaṇaṅku → vāṅku → vaṅku → aṅku ‘curvy conch’ → *ang-/*ank- ‘to bend,’ *konkho-  ‘clamshell’  → ang, wng, ank, ongk, ing, awn

Tamil aṅku in the East-Indo European Languages

Total no. of East Indo-European words originated from the Tamil root aṅku: 652