தழுவுதலைக் குறிக்கும் ஒரு தமிழ்ச்சொல், ‘மருவுதல்’. இம் ‘மருவுதல்’ சொல், மருவு > மார்வு > மார்பு > மார்பம் எனவும் மருவு > மருமம் > மம்மம் எனவும் ஆகிய சொற்களைத் தோற்றுவித்தது.
‘மம்மம்’ ஆகிய இச் சொல், பாலூட்டிகளைக் குறிக்கும் mammal சொல்லுக்கு மூலமானது. mamma, momma முதலான மேலை இந்தோ-ஐரோப்பியச் சொற்களும், இம் ‘மம்மம்’ சொல்லிலிருந்தே தோன்றின.
மார்பினைக் குறித்த ‘மம்மம்’ ஆகிய சொல்லிலிருந்து பாலினைக் குறிக்கும் ‘அம்மம்’ ஆகிய தமிழ்ச்சொல் தோன்றிற்று. உயிர்மெய்ம் முதற் சொல் உயிர்ம்முதற் சொல்லாக மாறும் நெறியில் ‘மம்மம்’ சொல், ‘அம்மம்’ ஆயிற்று. ‘அம்மம்’ ஆகிய சொல்லி லிருந்து பாலூட்டி வளர்த்த தாயினைக் குறிக்கும் ‘அம்மை’ சொல் உருவானது. ‘அம்மை’ ஆகிய தாயினைக் குறித்த சொல், ‘அம்மா’ எனப் பின்னர் விளி வடிவம் பெற்றது. ‘அம்மா’ சொல், ‘மா’ என்று மேலும் சுருங்கி மக்களிடம் வழங்குகிறது. இம் ‘மா’ ஆகிய ஈற்று வடிவமே மேலை இந்தோ-ஐரோப்பிய மொழிகளில் mamme mother, grand mother (Greek), mamma (Latin), mama (Persian), mama mother (Russian), mama mother (Lithuanian), Muhme mother's sister (German), maman (French), mam mother (Welsh), māter (Latin), mathir (Old Irish), mati (Old Church Slavonic), moder (Middle English), modor (Old English), modar (Old Saxon), moder (Old Frisian), moðir (Old Norse), moder (Danish), moeder (Dutch), mote (Lithuanian), mētēr (Greek), muoter (Old High German), Mutter (German) எனத் தாயினைக் குறிக்கும் சொற்களைத் தோற்று விக்கும் மூலமானது.
தமிழின் ‘அம்மா’ சொல், ‘அப்பா’ சொல் இந்தோ-ஐரோப்பிய மொழி களில் சொற்களைத் தோற்றுவித்த வரலாற்றினை ‘அப்பா’ சொல் கட்டுரையில் விரிவாகக் காணலாம்.
மருவுதல் > தழுவுதல்
மருவு > மருவுதல் = தழுவுதல் (‘மருவிய மரபு’, தொல்.1245:2; ‘மண்ணார் கூந்தல் மரீஇய துயில்’, அகம்.223:16; ‘மருவூர்ப் பாக்கம்’, சிலம்பு.புகார்க்.இந்திர.39; ‘மருவு பெண்ணாசை’, திருவருட். தெய்வ.8).
மருவு > மார்பு = தழுவதற்குரிய/மருவுதற்குரிய உடல் உறுப்பு
மருவு > மார்வு > மார்பு. குறில் நெடிலாதல். ஒ.நோ.: ஒரு > ஓர்; பொரு > போர். (‘மருமத்தின் எறிவேல்’, கம்ப.பால.6:12; ‘எங்கும் மருமத்திடை குளிப்ப’, பு.வெ.மா.7:23).
மருவு > மம்மம் > அம்மம்
மருவு > மருவம் > மருமம் > மம்மம் > அம்மம்
‘மம்மம்’ என்னும் வடிவம் தனது மெய்ம்முதல் மகரத்தை இழந்து, ‘அம்மம்’ என்றானது. ஒ.நோ.: சக்கரை > அக்காரம்; வங்கு > அங்கு.
‘அம்மம்’ சொல் மார்பினையும் மார்பிலிருந்து சுரக்கும் தாய்ப் பாலினையும் குறித்தது.
அம்மம் > மார்பு
‘கொம்மை அம்மம் அசைவுற’ (இரகு.நாட்டு.50) என்னும் தொடரில் ‘அம்மம்’ என்பது மார்பகத்தைக் குறித்தது.
அம்மம் > மார்பில் சுரக்கும் பால்
‘அம்மம் உண்ணத் துயிலெ ழாயே’ (திவ்.பெரியாழ்.3.1:1); ‘அஞ்சுவேன் அம்மம் தரவே’ (திவ்.பெரியாழ்.3.1:1) என்னுமிடங்களில் உள்ள ‘அம்மம்’ சொல், தாயின் மார்பிலிருந்து சுரக்கும் தாய்ப்பாலினைக் குறித்தது.
மருமம் > மம்மம் > அம்மம் > அம்மா
மருவு > மருவம் – மருமம் > மம்மம் > அம்மம் > அம்மை > அம்மா (‘அம்மை’ சொல்லின் விளி வடிவம்)
அம்மம் = முலைப்பால். அம்மம் > அம்ம > அம்மை = முலைப்பால் ஊட்டும் தாய்.
-பாவாணர், செ.சொ.பே.-1; ப.269
பாவாணர் காட்டும் ‘அம்மை’ சொல்லுறவு
- amme; OHG. amma; OS. amma; E. mamma; Fin, ema; Skt. amba; Ost. ane; Hung. eme; Heb. ëm, Mord, anai; Turk. anna; Mal. amä; Tib. md, mö; Ar. amun; Russ. mat; It., Sp. madre; Swa, mama; Port. mđe; Rum, mamã; F. mēre; Pol. matka; Yid. muter; Jap. aba, haha; Kor., Icel. amma; Chin. ma
அம்மம் > அம்மன்
மருமம் > மம்மம் > அம்மம் > அம்மன் (தாய்); காளியம்மன் > கரிய நிறக் காளித்தெய்வம்; காளியம்மை > காளியம்மா; அங்காளம்மை (அம்+ காள்+அம்மை) = அழகிய கருமை நிறம் மிக்க பெண் தெய்வம்.
குறிப்பு: அம்மை > அம்மன் = காளி போன்ற ஆண் மறம் மிக்க பெண்தெய்வம். அன்னீறு ஆண்மை யை உணர்த்தும். (பாவாணர், செ.சொ.பி.-1, ப.259)
திரவிட மொழிகளில் தமிழின் ‘அம்மம்’
181 Ta. ammam woman's breast, food of babies. Ma. ammiññi nipple. Ka. ammi the mother's breast (in the language of small children); ammaṇṇi nipple, teat, breast. Tu. amaṇi, amani, umani nipple. Cf. 183 Ta. ammā. / Cf. Mar. amā the mother's breast (poetry and nursery). DED 152.
- D.E.D.
திரவிட மொழிகளில் தமிழின் ‘அம்மா’
183 Ta. ammā, ammāḷ mother, matron, lady; (also amma, ammamma) excl. of pity, surprise, joy; ammai mother, name of various goddesses, grand mother; ammaṉai mother, lady; ammaṉ goddess; ammaṉē excl. of surprise; ammācci, ammāttāḷ, ammāy maternal grandmother; ammāṉ maternal uncle, wife's father, husband of father's sister; ammāmmi maternal uncle's wife, husband's mother; ammanti maternal uncle's wife; ammāñc son of a maternal uncle, fool; ammaṅkār, ammaṅkāḷ daughter of a maternal uncle, wife of a Vaiṣṇava priest; ammaṇi term of respect used in referring to or calling a woman. Ma. amma mother, goddess (esp. Kāḷi); interj. s(also ammē, ammammā); ammamma mother's mother; ammān, ammāvan, ammāman, ammōn, ammōman maternal uncle; ammāyi, ammāvi maternal aunt, uncle's wife, mother-in-law; ammiṇi affectionate appellation esp. of infants, sometimes of mother and wife. Ir. amme father. Ko. amn, amno·r, amna·c mother goddess of the Kota trinity. Ka. amma, ama mother, respectable woman, grandmother, village goddess; interj. denoting pain or weariness, grief, surprise (also amama, ammamma); amba, ambe mother. Koḍ. ammë Amma Coorg (a brahminized subcaste of Coorgs, said to be descended from a Coorg man and a Brahman girl [their amma or mother] whose customs they observe); fem. ammati. Tu. amma mother, lady; amme father; ammayya interj. of sorrow or pain; tammalè maternal uncle, father-in-law. Te. amma, ama mother, matron; hon. title of woman; interj. expr. surprise; ammāyi, ammi girl. Kol. amma (pl. ammanev) mother; avre ta·k ammaner their parents (ta·k father). Nk. Amma mother; amma ta·k parents. Nk. (Ch.) amṛo elder brother's wife. Ga. (S.2) ammi younger sister. Go. (S.) ammal (pl. ammahku) mother's mother; (Ma.) ammal (pl. -or), (M.) amma father (Voc. 67, 68). Konḍa ama (pl. amek) grandmother; used in addressing wife in a folktale. Pe. ama father's sister. Manḍ. ama id. Kui ama, amali, amadi father's sister, maternal uncle's wife, lady. Kuwi (F.) amma paternal aunt; (S.) amma aunt, mother-in-law. Br. ammā mother, grandmother; respectful term of address to any woman. Cf. 181 Ta. ammam. / Cf . Skt. ambā- (VS; Voc. amba RV), ambāḍā-, ambālā-, ambālikā-, ambi-, ambikā-, ambayā- mother; amba interj. Pkt. ammo, ammahe interj. of surprise (dramas). Turner, CDIAL, no. 574. DED(S) 154.
-D.E.D.
மேலை இந்தோ-ஐரோப்பியத்தில் தமிழின் ‘அம்மா’
மம்மம் > *mamm (breast, breast-like hill) > Manchester
அம்மம் > அம்மா > மா > *ma > mama > mammal
அம்மம் > அம்மா > மா > mā > *mater (Mother) > mother (Eng.)
அம்மம் > அம்மன் > ammon > ammonia
கீழை இந்தோ-ஐரோப்பியத்தில் தமிழின் ‘அம்மா’
அம்மம் > அம்மா > மா > mā > mātṛ(Skt.)
The Tree of Language நூல், குழந்தை முதன்முதலில் வாய்திறந்து ஒலிக்கும் ma ஆகிய ஒலிக்குறிப்புச் சொல்லே, mother சொல்லின் வேராக இருக்கலாம் என்று கருதுகிறது. ஆயின், தழுவும்(மருவும்) உறுப்பாகிய ‘மருமம்’ என்பதிலிருந்து ‘மருமம் > மம்மம் > அம்மம் > அம்மை > அம்மா > mā > mā + ther > mother என mother சொல் பிறந்திருக்கவேண்டும் என்பது பொருத்தமாகத் தெரிகிறது.
MOTHER: One of the first words that every baby says is “Ma” or “Mama.” Whether the baby really is naming its mother when it says “Ma,” or whether it is just practicing an easy syllable on the way to learning to talk, no one is sure. But since Mama is there, she wants to believe that her baby is calling her “Ma.” We think that is the way the word mother started, thousands of years ago, when a baby said “Ma” to its mother. The simple Indo-European syllable ma- became Indo-European mater, and almost every language descended from Indo-European has a word very much like mater, meaning “mother.” In Greek it was meter and in Latin the word was mater. In Dutch it is moeder, in German Mutter, in Danish and Swedish moder, in Irish mathair, in Russian maty', in French mere, in Italian and Spanish madre. So, in a large part of the world and for many thousands of years, the babies have all begun by calling their mothers “Ma” and the grownups have made this syllable into words that in various languages are very much alike.
-The Tree of Language, Helene
and Charlton Laird, p.185