வேர்ச்சொல்: ஒல் (பொருள்: கூட்டம்)
ஒல் – ஒல்லுதல் = பொருந்துதல் (ஒல்லும் வகையான் அறவினை ஓவாதே செல்லும் வாயெல்லாம் செயல், குறள்.33); ஒல் – ஒல் + து – ஒற்று – ஒற்றுமை = ஒன்றியிருக்கும் தன்மை; ஒல் – ஒல் + பு – ஒப்பு – ஒப்புமை = ஒத்திருத்தல்; ஒல் – ஒல் + து – ஒற்று – ஒத்து – ஒத்தல் = ஒத்திருத்தல் (‘உறுப்பு ஒத்தல்’, குறள்.993); ஒல் – ஒல் + து – ஒன்று – ஒன்றுதல் = கூடுதல் (‘ஒன்றினார் வாழ்க்கையே வாழ்க்கை’, கலித்.18:11).
ஒல் – ஒல் + து – ஒன்று
ஒல் – ஒல் + து – ஒன்று = முதலாவது எண் (பிரிவுபடாத எண், ‘பாழ் எனக் கால் எனப் பாகு என ஒன்று என’, பரி. 3:77); ஒன்று – ஒண்ணு (உலக.வழக்கு). ஒ.நோ.: தின்று – தின்னு – திண்ணு
குறிப்பு:
‘ஒன்று’ சொல் பிறப்பதற்குக் காரணமான ‘ஒல்’ வேரிலிருந்து பிறந்த சொற்களின் விரிவான வரலாற்றை ‘ஒக்க’ சொல் வரலாற்றில் காண்க.