உறு -uṟu

    கூட்டக்கருத்து வேரிலிருந்து மிகுதல், பெரிதாதல் என்னும் பொருள்தரும் சொற்கள் தோன்றுவதைத் தமிழ் வேர்ச்சொற்கள் வரலாற்றில் காணமுடிகிறது. ‘பல், பல்குதல், பல, பன்மை’ ஆகிய மிகுதிப்பொருள் தரும் சொற்கள் யாவும், ‘புல்’ என்னும் ஓர் கூட்டக்கருத்து வேரிலிருந்து புல் – பல் என உகர-அகர மாற்றத்தில் பிறந்தன.

‘புல்’ வேர், ‘பல்’ எனத் திரிந்தபின் அதுவே பல் – பற்-பர்-பர-பரவுதல் (விரிதல்) என மிகுதல் பொருளில் சொல் ஈன்றது. ‘புல்’ வழிப் பிறந்த இப் பல் – பற்-பர்-பர என்னும் அடிச்சொல், பர – பார் – பாரி – பாரித்தல் என மேலும் விரிந்தது. பாவாணர், ‘பாரி’ என்னும் சொல் பற்றிப் ‘பாரித்தல் = பரப்புதல், விரித்தல். பாரி – ஸ்பரி (வ.sphar)’ என விளக்குவது வியக்கத்தக்கது. ‘பாரி’ என்னும் சங்கத் தமிழ் மன்னன், ‘பெரியவன்’ என்னும் பொருளில் அழைக்கப்பட்டதாகத் தெரிகிறது. இதனை, ‘அல்’ என்னும் கூட்டக்கருத்து வேரிலிருந்து மெல்+து-மெது போல் அல்-அல்+து-அது-அது+இ-அதி என்னும் பெரிதாதல் பொருள்சொல் பிறந்தது. மிகுந்த நுண்ணிய அறிவினை ‘அதிநுட்பம்’ (குறள்.) என்று வள்ளுவர் கூறினார். மிகுசுவை உடைய உண்பொருள் ‘அதிரசம்’ எனப்பட்டது. ‘அதி’ என்னும் இச் சொல், பின்னர், அதிகன் எனப் பெருந்தகுதி உடைய சங்கத்தமிழ் அரசனையும் குறிப்பதற்கு உரியதாயிற்று. ‘வினைவல் அதிகன்’, ‘கழல்தொடி அதிகன்’ என்பன சங்கத்தொடர்கள். ‘அதிகன்’ என்னும் அரசன், ‘அதிகமான்-அதியமான்’ எனவும் அழைக்கப்பட்டான். ‘அதியமான்’ என்னும் இச் சொல், அதிகமகன்-அதிகமான்-அதியமான் என உருவானதன் வடிவமாகும். ‘மகன்’ என்னும் சொல், ‘மான்’ எனத் திரியும் என்ற பாவாணர் அதற்குப் ‘பெருமகன் -பெருமான்’ எனத் திரிந்ததனை எடுத்துரைப்பார். எனவே, அதிகமகன்-அதியமான் என்றதில் வியப்பில்லை. பெருவீரம் படைத்த பாண்டியப் பேரரசன் ‘அதிவீரராமன்’ எனப் பெயர் பெற்றிருந்த இடத்திலும் ‘அதி’ என்னும் சொல், பெரிதாதல் பொருள் தருதல் காண்க.

          ‘புல்’ என்னும் கூட்டக்கருத்து வேரிலிருந்து பிறந்த ‘பரி-பாரி’ என்னும் பெரிதாதல் பொருள்தரும் சொல், சமற்கிருதத்தில் ‘sphar’ எனத் திரிந்ததையும் பாவாணர் விளக்கியுள்ளார். ‘sphar’  என்னும் இச் சொல்லுக்குப் பெரிதாதல் பொருள் இருப்பதை மானியரும் சுட்டுகிறார்(sphar - to expand, open or diffuse widely).

‘பருமை’ என்ற பெரிதாதல் பொருள்தரும் சொல்லும் கூட்டக்கருத்து வேராகிய இப் ‘புல்’ வேர்வழி, புல் – பல் – பற் – பர் – பரு – பருமை எனப் பிறந்தது. ‘பருமை’ ஆகிய இச் சொல், அகர-எகர மாற்றத்தில் ‘பெருமை’ எனவும் ஆனது. மேலும், ‘புல்’ ஆகிய இக் கூட்டக்கருத்து வேர், புல்-பல்- பற் – பர் –பரி-பரியது என்று பெரிதாதல் பொருள்தரும் சொல்லை ஈன்றது. ‘பெரிய யானையை வள்ளுவர் ‘பரியது’(குறள்.) என்று கூறினார். ‘பரியது’ ஆகிய இச் சொல், ‘பருமை-பெருமை’ போல், ‘பெரியது’ எனவும் திரிந்து பெரிதாதல் பொருளைப் பெற்றது. இப் ‘புல்’ ஆகிய கூட்டக்கருத்து வேர், புல்-பல்- பற் – பர் –பரி-பாரி-பாரித்தல் என மிகுதல் பொருள்தரும் பிறிதொரு சொல்லினையும் தோற்றுவித்தது (‘பசிதலைக் கொள்வது பாரித்து’, பெரியபு.448:2-3).

மேலை இந்தோ-ஐரோப்பியத்தில் ‘plus, plenty, plural, poly-’ ஆகிய மிகுதிப்பொருள் சொற்கள் தமிழின் இப் ‘புல்’ வேரிலிருந்து பிறந்த ‘பல்’ சொல்லின் வழியில் உருவாயினவே ஆகும்.

plus (n., adj.)

1570s, the oral rendering of the arithmetical sign +, also "more by a certain amount" (correlative to minus), from Latin plus "more, in greater number, more often" (comparative of multus "much"), altered (by influence of minus) from *pleos, from PIE root *pele- (1) "to fill" (see poly-).

 plenty (n.)

mid-13c., "abundance; as much as one could desire; an ample supply," from Old French plentee, earlier plentet "abundance, profusion" (12c., Modern French dialectal plenté), from Latin plenitatem (nominative plenitas) "fullness," from plenus "full, filled, greatly crowded; stout, pregnant; abundant, abounding; complete," from PIE root *pele- (1) "to fill."

plural (adj.)

late 14c., originally in grammar (distinguished from singular), "containing or consisting of more than one," from Old French plurel "more than one" (12c., Modern French pluriel) and directly from Latin pluralis "of or belonging to more than one," from plus (genitive pluris) "more" (see plus). The noun meaning "a plural number" is from late 14c.

 poly-

word-forming element meaning "many, much, multi-, one or more," from Greek polys "much" (plural polloi), from PIE root *pele- (1) "to fill," with derivatives referring to multitudinousness or abundance. Equivalent to Latin multi-, it is properly used in compounds only with words of Greek origin. In chemical names, usually indicating a compound with a large number of atoms or molecules of the same kind (such as polymer).

‘முல்’ என்னும் பிறிதொரு தமிழ்வேர், கூட்டப்பொருள் உடையது. இது, முல்-முய்-முயங்கு-முயக்கு-முயக்கம் என்ற கூட்டக்கருத்துச் சொற்களைத் தோற்றுவித்தது. ‘முயங்கு, முயக்கம்’ ஆகிய சொற்களே உகர-அகர மாற்றத்தில் ‘மயங்கு, மயக்கம்’ என்ற பிறிதொரு வகைக் கூட்டக்கருத்துச் சொற்களைத் தோற்றுவித்தன. ‘முல்’ ஆகிய இக் கூட்டக்கருத்து வேர், உகர-அகர மாற்றத்தில் ‘மல்’ எனத் திரிந்து, பின்னர் அது மிகுதிப்பொருள் தரும் மல்-மலி-மலிதல் என்னும் சொல்லைத் தோற்றுவித்தது. ‘மல்லல் வளனே’ என்னும் தொல்காப்பிய நூற்பாவின் ‘மல்லல்’ சொல்லிற்கும் இம் ‘முல்’ என்பதே வேர். முல்-மல்-மலி எனக் கூட்டக்கருத்திலிருந்து பிறந்த மிகுதிப்பொருள் தரும் இத் தமிழ், மேலை இந்தோ-ஐரோப்பியக் கிரேக்கத்தில் mala (very, very much) எனவும் இலத்தீனில் melior (better),  multus (much, many) எனவும் ஆங்கிலத்தில் ‘multi-’ எனவும் திரிந்தது.

     மேல் விளக்கிய ‘புல்’, ‘முல்’ ஆகிய கூட்டக்கருத்து வேர்கள், மிகுதிப்பொருள் தரும் சொற்களை ஈன்றவாறு, ‘உல்’ என்னும் தமிழின் கூட்டக்கருத்து வேர், உல்-உற்-உறு எனவும் உறு + அ – உற (‘துன்பம் உறவரினும்’, குறள்.669) எனவும் தமிழில் மிகுதிப் பொருள் சொற்களை ஈன்றுள்ளது.

     ‘உறு’ ஆகிய மிகுதிப்பொருள் தரும் இத் தமிழ்ச்சொல், கீழை இந்தோ-ஐரோப்பியச் சமற்கிருதத்தில் ‘uru’, ‘ūrdhva’ என அதே மிகுதிப்பொருள் தரும் சொற்கள் பலவற்றை ஈன்றது. மேலை இந்தோ-ஐரோப்பியத்தில் ‘room’, ‘ortho’, ‘very’ ஆகிய சொற்களும் தமிழின் கூட்டக்கருத்து வேராகிய ‘உல்’வழிப் பிறந்த ‘உறு’ என்னும் சொல் வழிப் பிறந்தனவாகும். ‘உறு-உறுதல்’ ஆகிய கூட்டப்பொருள் தரும் சொல், ‘வலிமையானது’ என்னும் பொருள்தரும் ‘உறுதி’ சொல்லையும் தமிழில் தோற்றுவித்தது. இதனை, மேலை இந்தோ-ஐரோப்பியக் கற்பித வேரான *mel (strong, great) என்பதிலிருந்து தோன்றிய கிரேக்கத்தின் மிகுதிப்பொருள் தரும் mala சொல், very, very much என்ற பொருளையும் இலத்தீனின் multus சொல் much, many பொருளையும் melior சொல் சிறந்தது எனப் பொருள்தரும் ‘better’ பொருளையும் பெற்றிருப்பதுடன் ஒப்புநோக்கலாம்.

வேர்ச்சொல்: உல் (பொருள்: கூட்டம்)

உல் – உற் – உறு - உறுதல் = பொருந்துதல் (‘மெய்யுறு புணர்ச்சி’, நம்பி.அகத்.36:3); உறு – உறவு = சுற்றம் (‘ஒட்டி உறுவார் உறவு’, மூது.17:4); உறு – உறு + ஆது + அது – உறாதது = பொருந்தாதது (‘எருதுகால் உறாது’, புறம்.327:1); உறு + உழி – உற்றுழி = பொருந்தும் இடம் (‘உற்றுழி உதவியும்’, புறம்.183:1); உறு – உறார் = பொருந்தாதவர் (‘உறாஅர்க்கு உறுநோய் உரைப்பாய்’, குறள்.1200); உறு – உறுநர் = சேர்ந்தவர் (‘உறுநர்த் தாங்கிய மதனுடை நோன்தாள்’, முருகு.4).

கூட்டக்கருத்தில் மிகுதிக் கருத்து

          கூட்டக்கருத்தில் மிகுதிக்கருத்துத் தோன்றும்.

உல் - உற் – உறு = மிகுதி (‘உறுதவ நனியென வரூஉம் மூன்றும் மிகுதி செய்யும் பொருள என்ப’, தொல்.சொல்.294; ‘உறுபொருள்’, புறம்.183:1).

ஒ.நோ.:

வேர்ச்சொல்: நல் (பொருள்: கூட்டம்)

நல் – நள் – நள்+பு – நண்பு – நண்பன் = பொருந்திய தோழன்; நல் – நள் – நள்+பு – நட்பு = பொருந்திய உறவு (‘நாடனொடு நட்பு’, குறுந்.3:4); நல் – நள் – நளி = செறிவு (‘நளியென் கிளவி செறிவும் ஆகும்’, தொல்.சொல்.323).

 வேர்ச்சொல்: நல் (பொருள்: மிகுதி)

நல் – நன் – நனி = மிகுதி (‘நனி பேதையே’, புறம்.227:1).

 வேர்ச்சொல்: கல் (பொருள்: கூட்டம்)

கல் – கல – கலத்தல் = சேர்தல்; கல் – கல் + து – கற்று – கற்றை = திரள்; கல் – கள் – களம் =விளைந்த விளைச்சலை ஒன்றாகக் குவிக்கும் இடம்; வீரர்கள் பலர் கூடிப் போர் செய்யும் இடம்; சான்றோர் கூடும் அவைக்களம்.

வேர்ச்சொல்: கல் (பொருள்: மிகுதி)

கல் – கள் – களி – கழி = மிகுதி (‘சாலஉறு தவநனி கூர்கழி மிகல்’, நன்.456).

 வேர்ச்சொல்: அல் (பொருள்: கூட்டம்)

அல் – அள் – அள்+து – அண்டு = நெருங்கு

 வேர்ச்சொல்: அல் (பொருள்: மிகுதி)

அல் – அள் – அளி – அழி = மிகுதி (‘அழிபசி’, குறள்.226).

வேர்ச்சொல்: தகு (பொருள்: கூட்டம்)

தகு – தகுதி = பொருந்திய தன்மை; தகு – தக்கார் = பண்புகள் பொருந்தியவர் (‘தக்கார்’, குறள்.114).

 வேர்ச்சொல்: தகு (பொருள்: மிகுதி)

தகு – தக – தவ = மிகுதி (‘உயிர்தவச் சிறிது’, குறுந். 18:5); ககர-வகர மாற்றம். ஒ.நோ. தக – தவ – தபஸ்(Skt.) – topaz(Eng.)

 வேர்ச்சொல்: குல் (பொருள்: கூட்டம்)

குல் – குலை = தொகுதி; குல் – குலம் = கூட்டம்.

 வேர்ச்சொல்: குல் (பொருள்: மிகுதி)

குல் – குர் – கூர் = மிகுதி

திரவிட மொழிகளில் தமிழின் ‘உறு’

Ta. uṟu (uṟuv-, uṟṟ-) to be numerous; adj. much, abundant; uṟuttu (uṟutti-) to increase (tr.); uṟai (-pp-, -tt-) to increase, grow (intr.). Ma. uṟu plenty, copious, much, abundant. Ka. uṟaḷi a mass, multitude; uṟube id., excess; uṟubu, uṟuvu id., largeness; uṟe abundantly, much, greatly; mass, abundance, largeness; urbinaṃ, urvinaṃ largely, greatly; urvisu to cause to increase; (PBh.) uṟu to increase; uṟumike abundance, excess; urme grandeur; urvu pride. Tu. urubu, urbi, urbu increase as of any disease or trouble; urdi increase, prosperity. Te. uṟavu, uravu abundance; abundant, much; uruvu magnitude, largeness, bigness, amount; sum; great, big; oṟṟu large, big; odde abundance, plenty; ommu plumpness, largeness; adj. plump, large. DED(S) 609.

கீழை இந்தோ-ஐரோப்பியத்தில் தமிழின் ‘உறு - ūrdhva’

    கூட்டக்கருத்தில் பிறந்த தமிழின் ‘உறு’ சொல், கீழை இந்தோ-ஐரோப்பியச் சமற்கிருதத்தில் ‘uru, ūrdhva’ என இரண்டு வடிவில் ஆளப்பெறுகிறது. காலினை மேலே உயர்த்தி ஆடும் நடனம் ‘ūrdhva’. இந்த ‘ūrdhva’ சொல்லின் பொருளாக ‘rising or tending upwards, raised, elevated, erected, erect, upright, high, above’ என்பனவற்றை மானியர் உரைத்துள்ளார். ‘ūrdhva’ சொல்லின் வேராக மானியர் ‘vṛdh’ (to increase, augment, strengthen) என்பதைக் குறிப்பிடுகிறார். ‘vṛdh’ ஆகிய இவ் வேர், ‘ūrdhva’ சொல்லுடன் உறவுடையது இல்லை. மானியர் குறிப்பிடும் ‘vṛdh’ சொல்லும், தமிழின் ‘வட்டம்’ சொல்லின் திரிபாகும். ‘நடம் – நட்டம்’ என்னும் தமிழ் ‘ந்ருத்த’ எனச் சமற்கிருதத்தில் திரிந்ததைக் கால்டுவெல் எழுதினார். ‘நட்ட - ந்ருத்த’ என்பதைப் போலவே தமிழின் ‘வட்டம்’ சொல், சமற்கிருதத்தில் ‘vṛdh’ எனத் திரிந்த வரலாற்றைப் பாவாணர் விரிவாக எழுதியுள்ளார். வட்டப்பொருளில் வளர்ச்சிக்கருத்து, உயர்வுக்கருத்து, மிகுதிக்கருத்து, பெரிதாதல் கருத்து, முழுமைக்கருத்து எனப் பலவும் பிறக்கும். இதன் அடிப்படையில், மிகுதிப்பொருள் தரும் ‘ūrdhva’ என்னும் சொல்லுடன் மிகுதிப்பொருள் தரும் ‘vṛdh’ வேரினை மானியர் ஒன்றாக்கி உரைத்துவிட்டார். ‘ūrdhva’ சொல்லிலிருந்து வேறுபட்டதாகிய ‘vṛdh’ சொல்லின் வரலாற்றை ‘வட்டம்’ சொல் பகுதியில் காண்க.

மேலை இந்தோ-ஐரோப்பியத்தில் தமிழின் ‘உறு’

உறு -*eredh (high) - ortho

உறு - *reue (to open, space) – room

கீழை இந்தோ-ஐரோப்பியத்தில் தமிழின் ‘உறு’

          உறு – uru, ūrdhva (Skt.)

          கட்டிடத்தின் உட்பகுதியாகிய அறை, அளவில் பெரியதாக இருப்பதன்வழி,(to open, space), ‘room’ எனப்பட்டது எனப் பாலி அகராதி கூறுகிறது.

uru(adj.) [cp. Av. ravah space; Gr. wide; Lat. rūs free or wide space, field; Idg. *ru, *uer wide, to which also Goth. rums space = Ags. rūm, E.room, Ger. raum] wide, large; excellent, eminent J v.89; Miln 354; Sdhp 345, 592. -pl. urū sands, soil J v.303.

Pali-English Dictionary

‘room’ சொல்லிற்கு உரைத்த பொருள் ‘உறு’ ஆகிய தமிழின் மிகுதிப்பொருள் தரும் சொல்லுடன் உறவுடையதாகத் தெரிகிறது. பாலி அகராதியும் ‘uru’ என்ற வடிவையே குறிக்கின்றது. பாலி ஓர் வட திரவிட மொழி ஆதலால், அதில் தமிழின் ‘உறு’ சொல் இருப்பது பொருத்தமே. கீழை இந்தோ-ஐரோப்பியச் சமற்கிருதத்தின் வரம்பிகந்த கலப்பினால், வட திரவிடமாகிய பாலி, கீழை இந்தோ-ஐரோப்பிய மொழிகளில் ஒன்றாக இந்தோ-ஐரோப்பிய அறிஞர்களால் தவறாகக் கொள்ளப்பட்டுவிட்டது. ‘uru’ என்ற வடிவம் ஓர் இந்தோ-ஐரோப்பிய வடிவம் எனப் பாலி அகராதியார் கருதி, அதனை ‘room’ சொல்லிற்குரிய வேராக காட்டிவிட்டார். ‘உறு’ என்ற இத் தமிழ்வடிவைச் சமற்கிருத மானியர், vṛi என்ற வேருடன் உறவாக்கி அவ் வேருக்குரிய to cover, screen, veil, conceal, hide, surround, obstruct ஆகிய பொருள்களை ‘uru-room’ சொல்லிற்கும் இணைத்து உரைத்துள்ளார். இப் பொருள்கள், ‘uru-room’ சொல்லிற்குரிய பொருளுடன் பொருந்தவில்லை ஆதலால் vṛi வேரினை ‘uru-room’ சொல்லுடன் இணைத்தது பொருந்தாது.

English words derived from Tamil uṟu connoting ‘excess’ (38)

arduous; aver; classroom; courtroom; headroom; lebensraum; ortho-; orthodontia; orthodox; orthodoxy; orthognathous; orthogonal; orthographic; orthopedic; orthopraxy; orthopterous; ream; room; roomer; roommate; rummage; rural; rurban; rustic; unorthodox; Varangian; veracious; veracity; verdict; veridical; verify; verisimilitude; verism; veritas; verity; very; voir dire; warlock.

The base forms of the above-mentioned words in the West Indo-European languages are given below: 

Du. ruma- ‘roomy, spacious’; Gk. orthos ‘straight, true, correct, regular’; Lat. verus ‘true’; O.E. wær ‘faith, fidelity; a compact, agreement, covenant’; A.F. ver, veir ‘true.’

Lexical and semantic expansions of the Tamil parent root ul of uṟu in Tamil:

ul ‘aggregation’-uṟ-uṟu-uṟutal ‘pertinent’; ul-uṟu-uṟavu ‘compatible neighbors’; ul-uṟu-uṟār ‘incompatible enemies’; ul-uṟ-uṟu ‘excess.’

Root forms of Tamil uṟu found in the etymological dictionaries of the West:

Skeat: wardh “to grow, increase”; Pokorny: dox- dek̂- “to take” (558); reu̯ǝ, rū “to open, wide” (2528); American Heritage: dox- dek “to take, accept” (8321); reuƏ “to open; space” (8536); Fiona: h₂erHdh- “high, to grow” (197); Online Etymology: *eredh- “high”; *reue- (1) “to open; space,” *were-o- “true, trustworthy.”

Derivatives segregated into different groups based on phonetic variations of Tamil uṟu  

Group I

Words from Tamil uṟu evolved out of *reue-’s phonetic forms ru, ruu, roo, row, ruh, and ree

*reue-’s base form in the West Indo-European language found in the Online Etymology Dictionary and other dictionaries is given below:

            Du. ruma- ‘roomy, spacious.’

Etymological development of Tamil uṟu:

ul ‘aggregation’→ uṟ → uṟu ‘excess’ → *reue- ‘to open; space’

→ ru, ruu, roo, row, ruh, ree

Group II

Words from Tamil uṟu evolved out of *eredh’s phonetic forms awthuh, awthaw, and aad

*eredh’s base form in the West Indo-European language found in the Online Etymology Dictionary and other dictionaries is given below:

            Gk. orthos ‘straight, true, correct, regular.’

Etymological development of the Tamil uṟu:

ul ‘aggregation’ → uṟ → uṟu ‘excess’ → *eredh- ‘high’ → awthuh, awthaw, aad

Group III

Words from Tamil uṟu evolved out of *were-o-’s phonetic forms vuh, veh, voh and vaw

The base forms in the West Indo-European languages found in the Online Etymology Dictionary and other dictionaries are given below:

Lat. verus ‘true’; O.E. wær ‘faith, fidelity; a compact, agreement, covenant’; A.F. ver, veir ‘true.’

Etymological development of Tamil uṟu:

ul ‘aggregation’ → uṟ → uṟu ‘excess’ → *were-o- ‘true, trustworthy’ → vuh, veh, voh, vaw