இமை-சிமை -imai - cimai

    ‘இமையமலை’ தமிழில் ‘இமையம்’, ‘இமயம்’ என இருவடிவங்களில் சங்ககாலம் தொட்டு எழுதப்பட்டுள்ளது. உயர்ந்த சிகரங்களைக் கொண்டது என்னும் பொருளில் இம் மலைப்பெயர் தமிழ்வழி உருவானது. உயர்ந்த மலையைக் குறித்த இச் சொல், ‘இமை-சிமை’ எனத் திரிந்து தமிழில் உயர்ந்த மலைச்சிகரங்களைக் குறித்துள்ளது. ‘சகர-ககர மாற்றத்தில் ‘சிமை’ ஆகிய தமிழ், ‘hima’ எனச் சமற்கிருதத்தில் திரிந்து உயர்ந்த மலையில் இருக்கும் பனியையும் அதன்வழிக் குளிர்ச்சியையும் குறிக்கும் சொல்லாக ஆனது. மேலை இந்தோ-ஐரோப்பியத்தில் ‘himalaya’  என இச் சொல் வழங்குகின்றது.

இமை : உச்சி

இமை = உச்சி, உயர்ந்த சிகரங்களைக் கொண்ட மலை (‘இமையக்கானம்’, அகம்.399:2; ‘பேரிசை இமயம்’, பதிற்.11:23; ‘இமையம்’ கலித்.38:1, ‘இமையத்து’ கலித்.92:18, 105:75; ‘இமையவில்’, கலித்.38:1).

இமை – இமையம் – இமயம் = உச்சி, உயர்ந்த சிகரங்களைக் கொண்ட மலை (‘வடதிசையதுவே வான் தோய் இமயம்’, புறம்.132:7; ‘இமயமும் துளக்கும் பண்பினை’, குறுந்.158:5)

இமில் = காளைமாட்டின் உயர்ந்த கொண்டைப்பகுதி (‘இமில் நல் ஏறு’, மலை. 330; ‘இமிலேறு’, சிலம்பு.16:100; ‘எழிலேற்று இமில்’, சீவக.2437:4).  

இமை – சிமை

இமை – சிமை = சிகரம் (‘தென்னவன் பொதியில் அருஞ்சிமை இழிதரும் ஆர்த்துவரல் அருவி’, அகம்.138:8; ‘பிட்டன் மைதவழ் உயர்சிமைக் குதிரைக் கவாஅன்’, அகம்.143:13). இகர – சிகர மாற்றம். ஒ.நோ.: இப்பி-சிப்பி; இமிழ்-சிமிழ்; இறை-சிறை; இஞ்சிவேர்-zingerber, ஈன்-gene.

இமை – சிமை – hima (Skt. மலையில் தங்கிய பனி)

இமை – சிமை – hima (Skt.) = உயர்ந்த மலையுச்சியில் சேர்ந்திருக்கும் பனி. தமிழில் உயர்ந்த மலைச்சிகரங்களை உடைய மலையைக் குறித்த ‘இமையம்’ என்னும் சொல், வடமொழியில் ‘இமை – சிமை – hima’ எனத் திரிந்து, ஆகுபெயராக மலையுச்சியில் இருந்த பனியைக் குறித்தது. சிமை - hima : சகர-ககர மாற்றம். ஒ.நோ.: சீர்த்தி – கீர்த்தி; செம்பு – கெம்பு; செந்தாமரை – கெந்தாவரெ; செம்மண்-கெம்மண்ணு (திரவிட மொழிகள்);  சட்டி – ஹட்டி; சந்தன்-ஹந்தன் (சிங்களம்); சின்ன-ஹின்ன-ஹீன (சமற்.); எல் – el – sol – hel – helium (Eng.); ஈன் - *gene (give birth, beget) – kin – king (Eng.).

திரவிட மொழிகளில் தமிழின் ‘சிமை’

2544 Ta. cimai summit of a mountain, hair-tuft; cimaiyam top, summit of a mountain, peak, mountain, hill. Te. civara end, point, tip, extremity. Kur. cum'ā, cup'ā projecting point on a hill or mountain, peak, crag. DEDS 398.

மேலை இந்தோ-ஐரோப்பியத்தில் தமிழின் ‘சிமை’

            இமை – சிமை – *gheim (winter)– Himalaya, hibernate (Eng.)

கீழை இந்தோ-ஐரோப்பியத்தில் தமிழின் ‘சிமை’

            இமை – சிமை – hima (Skt.)

English words derived from Tamil imai connoting 'a mountain with high peaks' (8) 

chimera; chiono-; hibernacle; hibernal; hibernate; hibernation; hiemal; Himalaya.

The base forms of the above-mentioned words in the East and West Indo-European languages are given below: 

Gk. kheima ‘winter season,’ also ‘winter storms,’ a symbol of destructive forces, figuratively referring to ‘wild fantasy,’ kheimon ‘winter’; Lat. heims ‘winter,’ hibernare ‘to winter, pass the winter, occupy winter quarters’ related to hiems ‘winter,’ hiems ‘winter’; Skt. hima ‘snow.’

Tamil words imai, cimai with their meanings:

imai ‘summit, zenith, a mountain with high peaks,’ cimai ‘mountain,’ hima (Skt.) ‘snow gathered on high mountain peaks.’

Root forms of Tamil imai found in the etymological dictionaries of the West:

Skeat: ghi; Pokorny: ĝhei-: ĝhi “winter, snow” (1214); Fiona: ghey “winter” (258); American Heritage: ghei “hibernate” (8367); Online etymology: *gheim- “winter.”

Derivatives based on phonetic variations of Tamil imai

Words from Tamil imai evolved out of *gheim-’s phonetic forms himaa, kyme, ki, and hai

*gheim-’s base forms in the East and West Indo-European languages found in the Online Etymology Dictionary and other dictionaries are given below:

Gk. kheima ‘winter season,’ also ‘winter storms,’ a symbol of destructive forces, figuratively referring to ‘wild fantasy,’ kheimon ‘winter,’ Lat. heims ‘winter,’ hibernare ‘to winter, pass the winter, occupy winter quarters’ related to hiems ‘winter,’ hiems ‘winter’; Skt. hima ‘snow.’

Etymological development of Tamil imai:   

        imai → cimai → hima → *gheim- ‘winter’ → himaa, kyme, ki, hai

Tamil imai in the East Indo-European LanguagesTotal no. of East Indo-European words originated from the Tamil root imai:139