‘உல்’ என்னும் கூட்டக்கருத்து வேரிலிருந்து ‘உல்-உலை’ என்னும் வெப்பக்கருத்துச் சொல் உருவானது. ‘கல்’ என்னும் கூட்டக்கருத்து வேரிலிருந்து கல்–கன்-கனல்; கல் – கால் - *kele (warm) – calorie; கல்-கல்+கு-கன்கு-கங்கு; கல்-கற்-கர்-கரம்; கல்-கற்-கர்-கரு-கருமம்; கல்-கற்-கர்-கரு-கருமம்-*ker (heat, fire) – cremation; கல்-கல்+து-கது-கது+அ-கத-கதகத-கதகதப்பு; கல்-கல்+து-கது-கது+அம் – கதம்; கல் – கள் – கண் – கணை; கல் – கள் – கண் – கணப்பு – கணப்புச்சட்டி; கல் – கால் – காய் – காய்தல்; கல் – கால் – காய் – காய்ச்சல்; கல்-கள்-காள்-காளம்-காளவாய்; கல் – கால் – கால்+து – கான்து – காந்து – காந்துதல் ஆகிய வெப்பக்கருத்துச் சொற்கள் தோன்றின. கூட்டக்கருத்து வேரிலிருந்து வெப்பக்கருத்துச் சொற்கள் தோன்றும் வரலாற்றினை ‘உண்ணம்’, ‘காந்து’ ஆகிய சொல் வரலாற்றில் காண்க.
காய்ந்த விறகு, கரி போன்றவற்றின்மீது சிறு நெருப்புப் பொறியினை வைத்துக் காற்றினால் ஊதி அழுத்தம் கொடுக்கும்போது அங்குத் தீத் தோன்றுகிறது. சோறு சமைப்பதற்கு விறகு, கரி முதலியவற்றில் நெருப்பினை வைத்து நீரினை வெப்பமாக்குவது ‘உலை’ எனப்படும். பொற்கொல்லர், பொன்னை உருக்கவும் கொல்லர் இரும்பை உருக்கவும் கரியினில் நெருப்பினை வைத்து ஊதுமிடமும் ‘ஊதுலை’, ‘உலைக்களம்’ என்று அழைக்கப்படும்.
‘உலை’ ஆகிய இத் தமிழ்ச் சொல், கீழை இந்தோ-ஐரோப்பியச் சமற்கிருதத்தில் ‘ulka’ சொல்லுடனும் மேலை இந்தோ-ஐரோப்பிய ஆங்கிலத்தில் ‘volcano’ சொல்லுடனும் உறவுடையதாக இருக்கலாம். ஆங்கில வேர்ச்சொல் அறிஞர் கீற்று ‘volcano’ சொல்லினை சமற்கிருத ‘ulka’ சொல்லுடன் உறவுபடுத்தியுள்ளார்.
வேர்ச்சொல்: உல் (பொருள்: கூட்டம்)
உல் – உறு – உறுதல் = பொருந்துதல் (‘தொண்டி அன்னோள் தோள் உற்றோரே’, ஐங்.177:4); உல் – உறு – உறவு = தம்முடன் பொருந்திய சுற்றத்தார்; உல் – உறு – உறார் = தம்முடன் பொருந்தாத பகைவர் (ஒ.நோ. ஒல் – ஒல்லார்; ஒன்னார்; ஒட்டார்).
கூட்டக்கருத்தில் வெப்பக்கருத்து
கூட்டக்கருத்தில் வெப்பக் கருத்துத் தோன்றும்.
வேர்ச்சொல்: உல் (பொருள்: வெப்பம்)
உல் – உலர் – உலர்தல் = காய்தல்; உல் – உல – உலவை = வற்றிய கிளை (அலங்கல் உலவை, குறுந்.79); உல் – உற் – உர் – உருகு – உருகுதல் = வெப்பத்தால் இளகுதல்; உல் – உள் – உண் – உணங்கு – உணங்கல் = உலர்ந்த உணவு (‘செந்தினை உணங்கல்’, நற்.344:11; ‘கொழுமீன் உணங்கல்’, அகம்.20:2); உல் – உள் – உண் – உணங்கு – உணங்குதல் = உலர்தல் (‘கயம் பல உணங்க’, புறம்.174:25); உல் – உள் – உண் – உணங்கு – உணக்கு – உணக்கல் = காய வைத்தல் (‘உணங்கவை விற்றல் மீன் உணக்கல்’, நம்பி.:1.24:12); உல் – உலை = நெருப்புள்ள அடுப்பு; சமைத்தற்குக் காய்ச்ச வேண்டிய நீர் (‘உலைப்பெய்து அடுவது போலும் துயர்’, நாலடி.114); கொல்லன் உலை (‘உலை வாங்கு மிதிதோல்’, குறுந்.172:6; ‘ஊது உலைக் குருகின் உள் உயிர்த்து’, நற்.125:4; ‘இரும்புசெய் கொல்லன் வெவ் உலை’, நற்.133:9).