‘எழுதல்’ பொருள் தரும் சொல் ‘ஏர்’ என்பது. காலைக்கடலில் கதிரவன் தோன்றி மேலெழுவதை ‘உலகம் உவப்ப வலனேர்பு திரிதரும் பலர்புகழ் ஞாயிறு’ என்று திருமுருகாற்றுப்படை கூறும். விதைகளையும் செடிகொடிகளையும் நிலத்தில் ஊன்றி வளர்ப்பிக்கும் தொழில் ‘ஏர்த்தொழில்’எனப் பாவாணர் ‘ஏர்’ சொல்லிற்கு விளக்கமளித்தார். ‘ஏ பெற்றாகும்’ என்பது தொல்காப்பியம். தலையுயர்த்தி வான் நோக்கும் மயில் கூட்டத்தினை ‘ஏத்தரு மயிற்குழாம்’(சீவக.87:4) எனவும் தலை உயர்த்திப் பார்த்தலை ‘ஏக்கழுத்தம்’(சீவக.496:4) எனவும் சீவக சிந்தாமணி கூறும்.
‘ஏ’ என்னும் உயர்வு குறித்த இவ் ஓரெழுத்து ஒருமொழிச் சொல், ‘இல்’ என்னும் கூட்டக்கருத்து வேரிலிருந்து இல் – இய் – இயை – இயைதல் – ஏய்தல் – ஏய் – ஏ எனப் பிறந்தது. ‘ஏ’ என்னும் இவ் உயர்வுப் பொருள் வேரிலிருந்து பிறந்த ‘ஏர்’ என்னும் உழவு குறித்த சொல், L. aro, Gk. aroo, Ir. araim, A.S. erian, E. ear, to plough. E. arable (that can be ploughed) என மேலை இந்தோ-ஐரோப்பியம் சென்று சேர்ந்ததைப் பாவாணர் சுட்டுவிளக்கம் நூலில் எழுதியுள்ளார்.
மேலை இந்தோ-ஐரோப்பிய ஆங்கிலத்தில் ‘ஊதியம்’, ‘ஈட்டுதல்’ ஆகிய பொருள்களில் வழங்கும் ‘earn’ என்னும் சொல், உழுதொழில் குறித்த ‘ஏர்’என்னும் சொல்லிலிருந்து உருவாகியுள்ளது. மேலை இந்தோ-ஐரோப்பிய மொழிகளில் Old High German மொழியின் arnon சொல் to reap என அறுவடையைக் குறிக்கிறது. அவ்வாறே,
செருமன் மொழியின் Ernte சொல்லும் பழைய ஆங்கிலத்தின் ern சொல்லும் கோதிக் மொழியின் asans சொல்லும் அறுவடையைக் குறிக்க வழங்குகின்றன. உழவினைக் குறித்த சொல், அறுவடையைக் குறித்ததன் பின், அவ் அறுவடையினால் விளைந்த ஊதியத்தைக் குறிக்கவும் பொருள்விரிவு பெற்றதாக அறியமுடிகிறது.
‘earn’ சொல்லிற்கு உரிய வேராக வேர்ச்சொல் அகராதிகளும் இணையவழி வேர்ச்சொல் அகராதிகளும் பின்வருவனவற்றை உரைக்கின்றன. es-en-, os-en-, -er- harvest time (பொக்குரோனி); esen – Harvest (வாட்கின்சு); AS – to plough (கீற்று)
*es-en- "harvest, fall" (இணையவழி வேர்ச்சொல் அகராதி)
தமிழின் ரகரம், யகரமாகிப் பின்னர்ச் சகரமாக இந்தோ-ஐரோப்பிய மொழிகளில் திரிவதாகத் தெரிகிறது. தமிழின் ‘இரும்பு’ சொல், ஆங்கிலத்தில் ‘iron’ என எழுதப்படுகிறது. ஆயினும் அதன் ரகரம் ஒலியா ஒலியாகவே (Silent sound) ஒலிக்கப்படுகிறது. ஆங்கிலத்தில் மட்டுமல்லாமல் மேலை இந்தோ-ஐரோப்பியப் பழைய செருமனி மொழியிலும் ‘இரும்பு’ சொல்லின் ரகரம் எழுதப்படுகிறது (Old Germ. êr, iron). சில மேலை இந்தோ-ஐரோப்பிய மொழிகளில் ரகர ஒலி இல்லாமல் யகர ஒலியாக ஒலிக்கப்பட்டு அதன் பின்னர் இன ஒலியாகிய சகரமாக எழுதப்படுகிறது (æs - Lat.; aisa -Thema; eisarn - Goth.; Eisen -Mod. Germ.).
தமிழின் ரகரம் யகரமாகத் திரிந்து பின்னர் சகரமாக மாறிய வடிவமே மேலை இந்தோ-ஐரோப்பியத்தில் *eis என்னும் ஓர் முந்து இந்தோ-ஐரோப்பிய வேர்வடிவமாகக் காட்டப்படுகிறது.
‘ஏர்’ சொல்லின் வேர் ‘er’ எனக் காட்டப்படாமல் ரகர-யகர-சகரத் திரிபில் *es-en என்பதாகக் காட்டப்படுகிறது. இதனை ‘இரும்பு’ சொல்லின் வேர் *eis எனக் காட்டப்படுவதுடன் ஒப்பிட்டு அறியலாம்.
வேர்ச்சொல்: எல் (பொருள்: எழுதல்)
எல் – எல்கு – எக்கு – எக்குதல் = மேலே உயர்த்துதல் (‘நீர் எக்குவோர்’, பரி.11:57); எல் – எல்கு – எக்கு – எக்கல்/எக்கர் = உயர்ந்த மணல் திட்டு (‘கடல் எக்கல்’ (திவ்.திருவாய்.4.1.4; ‘எக்கர் நண்ணிய எம்மூர்’, குறுந்.53:5); எல்-ஏல்-ஏற்-ஏர்-ஏர்தல்=உயர்தல் (‘வலன் ஏர்பு’, முருகு.1).
விரிவான விளக்கத்திற்குக் காண்க: ‘எல்’ சொல் வரலாறு.
எல்-ஏல்-ஏற்-ஏர் (உழவுத் தொழில்)
எல்-ஏல்-ஏற்-ஏர் = மேலும் மேலும் வளர்கின்ற அழகு (‘ஏஎர் மட நல்லாய்’, கலித்.111:8; ‘ஏர் ஆர்ந்த கண்ணி’, திருப்பா.1); நிலத்தினின்று பயிர்களையும் செடி கொடிகளையும் உயரச்செய்து வளர்க்கின்ற உழவுத்தொழில் (‘நல் ஏர் நடந்த நசைசால் விளைவயல்’, மதுரைக்.173; ‘ஏரினும் நன்றால் எருவிடுதல்’, குறள்.1038).