ஆன்-āṉ

    தொல்காப்பியத்தில் சுட்டுப்பெயர் இலக்கணம் குறிப்பிடத்தக்கது. ‘அஇஉ அம்மூன்றும் சுட்டே’(தொல்.எழுத்து.31) என்பது தொல்காப்பியம். இம் மூன்று சுட்டுக்களும் ‘அது, இது, உது’ எனவும் ‘அவை, இவை, உவை’ எனவும் ‘அங்கு, இங்கு, உங்கு’ எனவும் ‘அவ், இவ், உவ்’ என வருவதுடன் இச் சுட்டுக்கள் நீண்டு, ‘ஆங்கு, ஈங்கு, ஊங்கு’ எனவும் ‘ஆண்டை, ஈண்டை, ஊண்டை’ எனவும் வரும். இதனைத் தொல்காப்பியப் பேரிலக்கணமும் அதற்கு உரை வரைந்த உரையாசிரியர்களும் எடுத்துக்காட்டுக்கள்வழி விளக்கியுள்ளனர்.

‘அ,இ,உ’ என்ற மூன்று சுட்டுக்களும் தொடக்கத்தில் சேய்மைச் சுட்டாக ‘ஆ’ என்றும் அண்மைச் சுட்டாக ‘ஈ’ என்றும் முன்மைச் சுட்டாக ‘ஊ’ என்றும் நெடில்வடிவமாகத் தோன்றியிருக்கவேண்டும் என்பார் பாவாணர்(சுட்டுவிளக்கம், ப.8). அன்ன என்னும் சொல் ‘அத்தன்மையானவை’ என்னும் சுட்டுப்பெயராகவும் ‘பிறவும் அன்ன’ என்றவிடத்துக் குறிப்புவினைமுற்றாகவும் ‘பொன் அன்ன மேனி’ என்றவிடத்து உவம உருபாகவும் தமிழில் ஆளப்படுகிறது. ‘இன்ன’ என்னும் சொல், ‘இத்தன்மையன’ என்றவிடத்துச் சுட்டுப்பெயராகவும் ‘இன்ன விறலும் உளகொல்’(புறம்.19:14) என்றவிடத்து உவம உருபாகவும் தமிழில் ஆளப்படுகிறது. ‘அன்ன’, ‘இன்ன’ சொற்கள்போல் உகரத்தின் அடியாகப் பிறந்த ‘உன்ன’ என்னும் சொல், ஆளப்பெற்றதாக நமக்கு ஆட்சி கிடைக்கவில்லை. ஆயினும், திரவிட மொழிகளில் ஒன்றாகிய குருக்(Kurux) மொழியில் ‘உன்ன’ என்னும் சொல்வடிவின் திரிபாகிய ‘hunnū (by that way) என்னும் வடிவம் உள்ளதைத் திரவிட மொழிகளின் வேர்ச்சொல் ஒப்பீட்டு அகராதியில் காண்கிறோம்.

தொல்காப்பியர் ‘அன்ன’ என்ற சுட்டுப்பெயருடன் உறவுடையதாகிய ‘ஆன்’ என்றதோர் நெடில் வடிவைக் குறிப்பிடுகின்றார்(தொல்.சொல்.232). ‘அவ்விடம்’ எனப் பொருள்தரும் ‘ஆன்’ என்ற சொல் போல், ‘இவ்விடம்’ என்னும் பொருள்தரும் ‘ஈன்’ என்ற சொல்லும் ஐங்குறுநூற்றில்(ஐங்.401:4) ஆளப்பெற்றுள்ளது. ‘ஆன்’, ‘ஈன்’ போல், ‘உவ்விடம்’ என்ற பொருள்தரும் ‘ஊன்’ என்ற சொல் வழக்கில் இருந்திருக்கவேண்டும். அவ் ‘ஊன்’ சொல்லின் குறில்வடிவமாகிய ‘உன்’ சொல், குருக்(Kurux) மொழியில் hunnū (by that way) என வழங்கும் வழக்கம் கருதி இவ்வாறு எண்ணிப் பார்ப்பதில் பிழையில்லை.

‘ஆன்’ என்ற உயிர் முதற்சொல், மேலை இந்தோ-ஐரோப்பியத்தில் ‘yon’ என உயிர்மெய்ம் முதற்சொல்லாகத் தியூத்தானிய மொழியில் ‘that (over there)’ என்னும் பொருளில் வழங்குவதைப் பாவாணர் எடுத்துக்காட்டியுள்ளார் (தென்சொற் கட்டுரைகள், ப.101). தமிழின் ‘ஆன்’ மேலை இந்தோ-ஐரோப்பியத்தில் ‘yon’ எனத் திரிந்தவாறே, தமிழில் ‘அவ்விடம்’ எனப் பொருள்தரும் ‘ஆண்டு’ என்னும் சொல், மேலை இந்தோ-ஐரோப்பிய ஆங்கிலத்தில் ‘yond’, ‘yonder’(within sight but not near) எனத் திரிந்தது.

சேய்மைப் பொருள் தரும் அகரச் சுட்டு

அ – அது = அஃறிணை ஒருமைச் சுட்டுப்பெயர் (‘அது இது உது என வரூஉம் பெயரும்’, தொல்.சொல்.167:1)

ஒ.நோ:

இ – இது = அண்மைச் சுட்டு; உ – உது = முன்மைச் சுட்டு

அ – அது – அதோளி = அவ்விடம் (‘சுட்டு முதலாகிய இகர இறுதி’, தொல்.எழுத்து.160:1. ‘அதோளிக் கொண்டான், இதோளிக் கொண்டான், உதோளிக் கொண்டான்’ – இளம். உரை)

ஒ.நோ.:

இ – இது – இதோளி = இவ்விடம்; உ – உது – உதோளி = உவ்விடம்

அ – அங்கு = அவ்விடம் (‘மால் அங்கு உடையம்’, குறிஞ்சிப்.97)

ஒ.நோ.:

இ – இங்கு = இவ்விடம்; உ – உங்கு = உவ்விடம்

ஆ – ஆன் = அவ்விடம் (‘ஆன் வந்தியையும் வினைநிலையானும்’, தொல்.சொல்.232:2)

ஒ.நோ.

ஈ – ஈன் = இவ்விடம் (‘ஈனும் உம்பரும் பெறலருங் குரைத்தே’, ஐங்.401:4. ‘ஆன், ஈன் என்பவை அவ்விடம், இவ்விடம் என்ற சுட்டுப்பொருளில் வருவன’-ஔவை துரைசாமிப் பிள்ளை உரை).

ஆ – ஆன் - ஆன = அந்த (‘ஆனகாலை அரி அயனாடு’, கந்தபு. தெய்வ. 213).

ஆ – ஆண்டு – ஆண்டை = அவ்விடம் (‘சுட்டுச்சினை நீடிய ஐ என் இறுதி’, தொல்.எழுத்து.160:3. ‘ஆண்டைக் கொண்டான், ஈண்டைக் கொண்டான், ஊண்டைக் கொண்டான்’-இளம். உரை)

ஒ.நோ.

ஈ – ஈண்டு – ஈண்டை = இவ்விடம்; ஊ – ஊண்டு – ஊண்டை = உவ்விடம்

திரவிட மொழிகளில் ஆன், ஆண்டு, ஆண்டை

1 Ta. āṉa; aṅku, aṅkē, atōḷ, atōḷi, āṉ there; āṇṭu, āṇṭai that place;  Ma.  aṅṅu, aṅṅunnu there, thither; aṅṅane, aṅṅine that way, thus; aṅṅiṭam, aṅṅōṭu there;  Ko.  ana·, anana·  Ka.  antā̆, anthā̆, ana, anna, anaha such; antu thus; andu, anna, anne, āga, āgaḍu, āgal, āgaḷ, āgge, āgye at that time, then;  Te.  āḍa that place, there;  andaṟu, andoṟu so many persons; anni, ani all (things), so many; aṭu, aṭula, aṭulu, aṭṭulu, aṭlu thus; aṭṭi such; attĩḍu, aṭṭī˜ḍu such a man; aṭṭidi such a woman or thing; aṭṭē̆ in that manner only;  aṭa there, then, afterwards. Kol.  ane, anāy thus. Nk.  attin there; ade thither; addanḍ in that direction; anṭhad like that; attiŋ thither; attaṭ from there; attek that much;  Nk. (Ch.)  atan there; atte that much;  Pa.  adoḍ in that direction; ana, ani there;  āta like that; āte, āten so, in that way. Ga. (Ko.) ōnḍu id.; (Tr.) ātōl (masc.; pl. ātōṛ), ātal (neut.), (Ph.) ātōr (masc.), ātal (neut.) of that sort (Voc. 126); (ASu.) ātōr, ātal id.; (Tr.) āhun, āhon, (SR.) āhān, āhānē, (W.) āhun, (Y.) āhan thus (Voc. 147); Pe. ani over there; aneŋ thus, in that way;  anay much (? that much). Kui  āne that direction;  Kur.  annū, ānū by that way;  Malt.  ande then, thus; andeke in that manner; aṉhaṉ yonder; ani then, therefore; ánko thus, then, therefore; ano there; anond that much; anopan so large; áṉy thus; áṭi that place or spot; ná that one here

மேலை இந்தோ-ஐரோப்பியத்தில் தமிழின் ‘ஆன்’

ஆன் – yon (Teut., Eng.) - jen (Old Frisian), jener (German), jains (Gothic), ghens (Middle Dutch), geon (Old English)

ஆண்டு – yonder - ginder (Middle Low German), gender (Middle Dutch), ginder (Dutch), jaindre (Gothic)

குறிப்பு:

தமிழின் உயிர்முதற்சொல்லான ‘ஆன்’, மேலை இந்தோ-ஐரோப்பியத்தில் ‘yon’ என யகர உயிர்மெய்ம் முதற்சொல்லாகத் திரிந்து பின்னர் யகர-சகர மாற்றத்தில் jen (Old Frisian), jener (German), jains (Gothic), ghens (Middle Dutch), geon (Old English) எனத் திரிந்ததன் பொருத்தத்தினை ‘ஒக்க’ கட்டுரைப் பகுதியில் காண்க.   

ஆன் – yon – id est (Lat.) – i.e. (Eng.)

‘ஆன்’ என்னும் தமிழ், மேலை இந்தோ-ஐரோப்பியத்தில் ‘yon’ எனத் திரிந்தபின், அந்த ‘yon’ என்னும் வடிவத்திலிருந்து ‘id’ என்னும் பிறிதொரு தேய்ந்த வடிவத்தையும் பெற்றுள்ளது. இந்த ‘id’ சொல் இலத்தீனில் id est (literally that is) என்ற வழக்கிலுள்ள முன்பகுதியாகும்.  id est என்ற சொல்லின் சுருங்கிய ஆங்கில வடிவம் ‘i.e.’ என்பதாகும்.

English words derived from Tamil āṉ connoting ‘there’ (13)

idem; identical; identify; identity; ilk; iterate; iteration; reiterate; yea; yes; yon; yond; yonder.

The base forms of the above-mentioned words in the West Indo-European languages are given below:

Lat. idem ‘the same,’ iterum; O.E. geon ‘that (over there),’ gea, ge, ilca ‘the same’

Lexical and semantic expansions of Tamil āṉ:

a-atu non-human singular demonstrative pointer; a-atu-atōḷi ‘over there’; a-aṅku ‘over there’; ā-āṉ ‘there’; ā-āṉ-āṉa ‘that’; ā-āṇṭu-āṇṭai ‘over there’

Root forms of Tamil āṉ found in the etymological dictionaries of the West:

Pokorny: e “to there” (2474); Watkins: i “that” (8531); Online Etymology: i “that”

Derivatives segregated into different groups based on phonetic variations of Tamil āṉ

Group I

Words evolved out of Tamil āṉ and āṇṭu’s phonetic forms aiden, yawn, yawnd, yeah and yes

The base forms in the West Indo-European languages found in the Online Etymology Dictionary and other dictionaries are given below:

Lat. idem ‘the same’; O.E. geon ‘that (over there),’ gea, ge

Etymological development of Tamil āṉ and āṇṭu

āṉ ‘there,’ āṇṭu ‘over there’ → aiden, yawn, yawnd, yeah, yes

Group II

Words evolved out of Tamil āṉ and āṇṭu’s phonetic form ituh

The base form in the West Indo-European language found in the Online Etymology Dictionary and other dictionaries is given below:

Lat. iterum

Etymological development of Tamil āṉ and āṇṭu:

āṉ ‘there,’ āṇṭu ‘over there’ →  ituh

Tamil āṉ in the East Indo-European Languages

Total no. of East Indo-European words originated from the Tamil root āṉ: 4